Hüznün cevheri vardır ruhumun posasında,
Esâmem okunmuyor dünyanın yasasında,
Çözülmez bilmeceyim feleğin kasasında,

Gönlümün mihrabında kıldığım gizli namaz,
Dışardan suç görünür beni kimse anlamaz.

Yorma güzel aklını bulamazsın çözümü,
Ten maskesi ardında göremezsin yüzümü.
Şeytan değilim ama ateş sarmış özümü,

Duygumun şarkıları kulağında çınlamaz,
Yalnızca ben duyarım beni kimse anlamaz.

Yaşıyorum en uzak ucunda kâinatın,
Ötesine giderim her adımda bir katın.
Asla bana ulaşmaz ilimdeki sanatın,

Sakladığım sevgiler âlemden çok mimden az,
Boşa yorma kendini beni kimse anlamaz.

Okyanusa dökülen bir şişe mürekkebi,
Göremeyen gözündür çilemizin sebebi.
Sırlarıma eremez gönüllerin edebi,

Camiler arasında hüzne yenik beynamaz,
Gibi yaşar giderim beni kimse anlamaz.

Mehmet NACAR