Koluna takarak böyle birini,
Öyle ulu orta gezmemen gerek.
Benmişim dünyanın büyük sorunu,
Kafanı bozarak çözmemen gerek.

Sevdayı anlamaz yüreği körler,
Israrla bu senin baban mı derler.
Ardından gülümser kem söz ederler,
Kendini sevdamla üzmemen gerek.

Üstelik âlemde en büyük kıro,
Benmişim serseri benim hakiro.
Züppeler karşında içerken püro,
Kendi karizmanı çizmemen gerek.

İnsan enkazından yaratılmışım,
Yüreğim yaralı belalı başım.
Gördün ya cismine uymuyor yaşım,
Baban mı diyene kızmaman gerek.

Ben ki uygarlıktan nice uzağım,
Bahtına kurulmuş sinsi tuzağım.
Üstünde ot bitmez verimsiz dağım,
Yamacıma aşkım yazmaman gerek.

İtirafım şu ki bahtına dargın,
Hasret yolcusuyum yıllardır yorgun.
Baharı açarak karşımda her gün,
Çiçek tozu gibi tozmaman gerek.

Mehmet NACAR