Sordu kendisine ben Kimim, Neyim?
Gezdi boynu bükük iþ var mý Beyim?
Kaybetti ümidi, nasýl söyleyim?
Kendini günlerce yordu Ah! Etti.

Köþe, bucak; iþsiz, güçsüz dolaþtý.
Olmadýk yerlere düþtü, bulaþtý.
Bir sille yedi ki; feleði þaþtý.
Sahipsiz çaresiz hordu Ah! Etti.

Gördü memlekette, herkes duygusuz.
Umarsýz insanlar; haksýz, kaygýsýz.
Oysa karný açtý, hem de uykusuz.
Karnýný bastýrýp, burdu Ah! Etti.

Sefalet; ocaðý, barký yakmýþtý.
Namýna, Serseri Hayriþ takmýþtý.
Gurbete çýkarken aç býrakmýþtý.
Düþledi evini, yurdu Ah! Etti.

Doluya konmadý, boþa konmadý.
Kuruya özendi, yaþa konmadý.
Düðünde, davette baþa konmadý.
Tek hayali; ekmek, lordu Ah! Etti.

Ýtildi, kakýldý fakirsin diye.
Sevmiþti bir zaman hem ölesiye.
Kaptýrdý onu da karþýki köye.
Volkandý, yüreði kordu Ah! Etti.

Bir zamanlar engelleri aþandý.
Þimdi kursak derdi için kuþandý.
Dermansýz bedenden seller boþandý.
Ter deðil döktüðü, nurdu Ah! Etti.

Þans yýldýzý sönük, burçlarý patlak.
Mevla yoluna kor, her iþi mutlak.
Bugünü sefalet, yarýný muðlâk.
Böylesi yaþamak zordu Ah! Etti.

Hasta çocuðuna ilaç almýþtý.
Hala sarf etmeye para kalmýþtý.
Silkindi uyandý fena dalmýþtý.
Parklarda hayaller kurdu Ah! Etti.

Anlamadý kimdir bu zulme maþa?
Nimet vermiyor mu kula Hak hâþâ!
Asil aç geziyor, vekil Bey, Paþa
Meclisin önünde, durdu Ah! Etti.

Ah, aheste çýkar; þimþekle iner.
Hayriþ senin bahtýn, gün gelir döner.
Kul hakký ateþtir, sakýnmak hüner.
Halini Rahman’a sordu Ah! Etti.

Mazlumun feryadý, duyulmaz seste.
Gezer enginleri, sessiz aheste.
Ozan Hadi’m her aldýðý nefeste.
Böðrüne yumruðu vurdu Ah! Etti.

30.04.2012
Altýndað