Sordu kendisine ben Kimim, Neyim?
Gezdi boynu bükük iş var mı Beyim?
Kaybetti ümidi, nasıl söyleyim?
Kendini günlerce yordu Ah! Etti.

Köşe, bucak; işsiz, güçsüz dolaştı.
Olmadık yerlere düştü, bulaştı.
Bir sille yedi ki; feleği şaştı.
Sahipsiz çaresiz hordu Ah! Etti.

Gördü memlekette, herkes duygusuz.
Umarsız insanlar; haksız, kaygısız.
Oysa karnı açtı, hem de uykusuz.
Karnını bastırıp, burdu Ah! Etti.

Sefalet; ocağı, barkı yakmıştı.
Namına, Serseri Hayriş takmıştı.
Gurbete çıkarken aç bırakmıştı.
Düşledi evini, yurdu Ah! Etti.

Doluya konmadı, boşa konmadı.
Kuruya özendi, yaşa konmadı.
Düğünde, davette başa konmadı.
Tek hayali; ekmek, lordu Ah! Etti.

İtildi, kakıldı fakirsin diye.
Sevmişti bir zaman hem ölesiye.
Kaptırdı onu da karşıki köye.
Volkandı, yüreği kordu Ah! Etti.

Bir zamanlar engelleri aşandı.
Şimdi kursak derdi için kuşandı.
Dermansız bedenden seller boşandı.
Ter değil döktüğü, nurdu Ah! Etti.

Şans yıldızı sönük, burçları patlak.
Mevla yoluna kor, her işi mutlak.
Bugünü sefalet, yarını muğlâk.
Böylesi yaşamak zordu Ah! Etti.

Hasta çocuğuna ilaç almıştı.
Hala sarf etmeye para kalmıştı.
Silkindi uyandı fena dalmıştı.
Parklarda hayaller kurdu Ah! Etti.

Anlamadı kimdir bu zulme maşa?
Nimet vermiyor mu kula Hak hâşâ!
Asil aç geziyor, vekil Bey, Paşa
Meclisin önünde, durdu Ah! Etti.

Ah, aheste çıkar; şimşekle iner.
Hayriş senin bahtın, gün gelir döner.
Kul hakkı ateştir, sakınmak hüner.
Halini Rahman’a sordu Ah! Etti.

Mazlumun feryadı, duyulmaz seste.
Gezer enginleri, sessiz aheste.
Ozan Hadi’m her aldığı nefeste.
Böğrüne yumruğu vurdu Ah! Etti.

30.04.2012
Altındağ