þimdi ben kendimi öldürürüm

inanmazsýn sen

ölümü de öldürürüm

hani her þey ölür

sonsuzluk kaybolur

sen gidersin

ben gidiþini izlerim

adýmlarým aðýrlaþýr

kayboldukça suretin

gölgen gölgemden çekildiðinde acýr içim

yine de kal diyemem

iþte o an baþlamýþtýr keþkenin varlýðý

sonradan çoðalmaya müsait sýzlanmalarýn yazgýlarý yer edinir

gidilemeyecek kadar güçlü bir yalnýzlýðýn içerisinde

hani bilseydim beni öperken aþka bu denli tutkulu olduðunu

saplamazdým kalbini kalbime

gözlerimi gözlerine rehin edip sýðýnmazdým senliðime

sevmezdim de belki

belki inanmazdým da sana

kanmazdým

yýllar sonra kanamazdým belki de

belki de iþte

keþke gibi bir þey þimdi sessizliðime

ne çok ayrýntýyý atlamýþým sana sarýlmýþken

hani ben bu hayatý bir sana adanmýþ sanýrdým da

inanmazdým sevginin gücüne

hani olur da kalýrsýn diye

hani acý olmazdý sahiden senin adýnla anýlan

hani gerçekten ölümü öldürürdüm gözlerinde

içimdeki cehennemi söndürür

gizlerdim seni kainattan yarattýðým cennetimde

keþke

keþke

keþke iþte

biraz oradan biraz buradan þimdi hayat

belki iþte ...

SERDAR AYDIN