-deðiþen bir yazgýya adanmýþtýr
ve zaman kýrýldýðýnda yazýlmýþtýr-

þairine el avuç açýp dilenirken umudu þiir
kendi rengime tutundum gecenin paletinde
þimdi ne yeþermiþ bir tohumun yargýsýný
ne sararmýþ yapraðýn hükmünü taþýyorum
yurtsuz sabahlarýn erken doðan güneþinde
ben sadece kaybedilmiþ yazgýyý arýyorum

sürek avýndayým ve adýmlarým yankýda
morda bir sancýya tutunurken dalgalar
çiðdem kýzýn eteðine benziyor daðlar
daðlar eteðinde kimliðimizi düþüyorum
kar sýzýmýn adýmlarýný silemezken benden
ben çýðda çýð ama dinginlikte boran arýyorum

ne çok kelime tüketiyor bu güzel insanlar
ben bir noktanýn þiddetinde çakýlý kalmýþken
trafik iþaretleriyle durduracaðýný sanýyor Ýstanbul
balýkçý oltalarýyla avladýðý derya kaçkýnlarýný
kendini mühürlüyor þehir ben kilitsiz kalýyorum
mor da maviye tutunurken yazgýda ve boranda

benzer hayatlar ayný rengin tonunda buluþtular
haftanýn her gününde uçurdular renksizliklerini
peki efendimci rüzgârlar yardým ettiler
rota þaþmaz dümen sapmaz inceden yaþam
renk düþürdüm kalemimden daðýttým oyununu
baðdaþ kurmuþ oturuyordun baðlacýnda þiirimin

orada ellerinden tuttu bir ihtiyar, ufuk denilen
bir çizgi vardý, elbet çizeni boðdular çizgisiz
mor da maviye tutundu yazgýydý ve renkli
sorgu vardý sorguladýlar sorgucularýný sorgusuz
yazgý yeniden yazýldý mor borana tutuldu
alaþaðý ettiler morda bir yazgý yazýldý borandý

birileri yazdý bu þiiri þiirimin baðlacýnda
gelip baðdaþ kurdular oturdular orada!

Ulaþ NÝKBAY