Aşkım
Kalbimin doğurduğu çocuk…
Aşkım benim İsmail’im!

Ben İbrahim gibi, öz ellerimle
Aşkımı Kurban edeceğim…

Ey nefsim, ey Şeytan!
Ve ey
Karanlıklarda
Hayali savrulan sevgili!
Engel olmayın!

Ellerim neden titriyor?
Kararsızlıklar neden kararım?

Ey bıçak neden bu ihanet?
Kes kurtulayım!

Öyle söz verdim.
Aşk beni öldürmeden,
Ben onu öldürmeliyim.

Kesmiyor bıçak aşkımı,
Kesiyor granitleşen bir kalbi.
Bir kalp paramparça!
Değil kan, su bile
Sızmıyor taş parçalarından…

Gök gürlemeleri…
Derinliklerden gelen uğultular…
Rüzgârda savrulan tozlar…

Uğuldayan kulağım…
Zonklayan beynim…
Nedir bu hengâme?
Çekilin!

Öyle söz verdim.
Bu aşkı kurban etmeliyim
Aşk beni öldürmeden,
Ben onu öldürmeliyim.

Kezzap yağmurları
Yağar derinliklerinde ruhumun.

Acının türküsü söylenir içimde.
Umutlarım devrilir bir bir, tutamam.

Bir kır çiçeğinin rüzgârda ürpermesi gibi,
Hışırtılarla döküldü yapraklarım.

Çıplak gövdeden süzülen sular gözyaşlarımdı…

Aşkımı öldüremedim.
Aşk değil, ölüm kalım savaşıdır verdiğim bilirim.
Bilmediğim birçok şeyin aksine…

Ne güne dek dayanırım bilemem,
Gün gelir devrilirim.