Küçüktüm epey bir küçüktüm.
Aşkı mutluluk bildiğim zamanlardı. Mutluydum o zamanlar .
Çocuktum çünkü. Çünkü Acıyı sadece kolumun çizilmesi yada elimin yara olmasını bilirdim.
Sevgiliyi terk etmek yoktu .
Aynı sınıftaysan eğer aynı sıraya oturcaktın. Sıkıysa oturma.
Kollarımı morartırdı sevgilim. Yapardı.
Çünkü seviyordu. Çünkü çocuktu o zamanlar .
Sevgiyi en doğru yaşadığımız zamanlardı.
Elini tutmaya utanırdım. Aklımızda fesatlık yoktu. Gözlerimizi gözlerimizin üzerine dikerdik.
O zamanlar aldığın şekeri sevgiliye vermekti aşk.
Aşk derste sevgiliye aşk sözleri yazılmış kağıtları atmaktı.
Aşk Sevgilinin ödevini yapmaktı.
Aşk mutluluktu o zamanlar.
Çünkü severdik hemde çok severdik.
Çocuktuk Çünkü.
Okul çıkışı eve kadar beraber yürüyorsan aşık sayılırdın.
Çantasını taşıyorsan eğer evlenebilirdin onunla.

Saçlarını çekerdim eski sıraların üzerinde matematik dersindeboğulmamak için çırpındığım zamanlar.
Çile çekmediğim zamanlardı o zamanlar.
Çocuk olduğum zamanlar.
Sevgiliyi rüyada çiçeklerin arasında gördüğüm zaman rüya tabirine bakmaktı aşk.
Babası duyacak diye alev alev yanmalara rağmen yinede devam etmekti aşk.
Yüksek not aldığında beraber sevinmekti aşk.

Zor bir iş değildi gülümsemek o zamanlar.
Eğer seni seven biri varsa yüzünden o gülümseme eksik olmazdı.
Doğum günümde sevgiliden oyuncak araba almak dünyaları almak gibiydi.
Üstüne birde romantik bir şarkıda bir kaç dakika dans etmek ;
Tüm gezegenleri gezmek gibiydi , bir kelebeğin üstünde.
Tüm mutlulukların dibine bomba koyup etrafa mutluluk saçmak gibiydi.
Kirpikleri yol yapıp saç tellerinin yanında deniz kenarlarında şarap içmek gibiydi.
Hayallerin gerçekleşeceğini sandığımız zamanlardı.
Çocuk olduğumuz zamanlardan bahsediyorum.
Acıdan mahrum olduğumuz zamanlar.
Saklambaç oynarken sevgiliyi görmezden geldiğimiz zamanlar,
Yan yana olsan bile mektup yazdığımız zamanlardı o zamanlar.
O zaman en iyi zamanlardı.
Çocuktuk çünkü.
Çünkü, çünkülü cümleler kurmaya aklımızın ermediği zamanlardı.

Taner T.