Gecenin sessizliğini içine çekip kitabını kaldığı yerden okumaya devam ediyordu.Şöyle diyordu Ahmet Ümit " 21 yıldır özlemini çektiğim Nüzhet'i ben mi öldürmüştüm yoksa? " satırını okudu ve düşünmeye başladı.Hayatının geri kalanını bir gün gelir diye beklediği, onun sevdiği şeyleri severek hayatını yaşadığı eski sevgilisini yıllarca beklediği günün geldiğinde ilk buluşmasında ve hem de o beklediği kadına aldığı ilk hediye olan mektup açacağıyla öldürebilir miydi sevgilisini?

Düşünürken gelen bir mail sesiyle irkildi. "Beklediğim haber olabilir mi?" diye geçirdi aklından ve hemen maili açtı kalbi hızlı hızlı çarparken. Evet mail beklediği kişidendi ama yüzü değişmişti birden. Gelen mail her zamanki gibi umutsuz bir maildi. Gecenin sessizliğini bozmak istiyordu ama yapamadı. Üzerine gelen duvarların, içini sıkan o acı hissin, kısa zamanda hayatının istemeden değişmesinin neden olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Evet onu değiştiren aşktı. Hemde öyle bir şeydi ki bu aşk denilen o duygu; onu gecenin yarılandığı zamana kadar uyutmadı, uyurken rüyalarına girmesi için dualar ettirdi, sabah kalktığında yanında olmadığını görünce onu uyandıran güneşe lanetler yağdırdı ve o his ona bilmediği bir sürü delilikler yaptırdı.

Önünde öylece duran unuttuğu ama sıcaklığını koruyan kahvesinden bir yudum aldı. Artık bugün ki umudunu da alıp gitmişti zaman. Kahveden ikinci yudumu da üfleterek içine çekerken içine büyük bir hüzün oturmuştu. "yarın ki umudum duruyor en azından" diye içinden geçirdi ve bir sigara yaktı.

Günlük defterini açtı ve notunu aldı "Umutsuz bir bekleyişti benim ki.Umut hep vardı aslında ama gün geçtikçe mutsuzluk kök saldı...". Evet belkide haklıydı umutsuz bir bekleyiş içindeydi. Ama umutlarını yitirmemişti. Eğer umutlarını kaybetseydi; yaşama olan ümidini kaybederdi, hayatın anlamını unuturdu, aşkı unuturdu, sevgiyi unuturdu ama onun istediği gelecekte umut ettiğini yaşamaktı.

Ben uzaktan onu izlerken düşündüm ve cevabını almayı çok istedim; o adamı böyle düşündüren, geleceğine umutla bakmasını sağlayan, hayatını değiştiren, hayatı sevdiren ve aynı anda hayattan bıktıran o kadının düşünceleri.

O kadın ne düşünüyordu? Bu adama nasıl bakıyordu? Kendisini rahatsız eden bir serseri mi, sıradan bir vatandaş mı, yoksa oda bu adamı seviyor da yaklaşmaya mı korkuyordu???????????