"“Okurların en büyük düşmanı, yazarların en sadık taraftarıdır: Sabırsızlık.” – Jorge Luis Borges"
"“Okurların en büyük düşmanı, yazarların en sadık taraftarıdır: Sabırsızlık.” – Jorge Luis Borges"
Bir çürük ipliğe hülya dizmişiz ; uzun, umutlu, hülyalı bir yolun menziline yaklaşırken bunu anlamanın yorgunluğunu taşıyorum şimdi üzerimde... Zaferlerim zafer, sevinçlerim sevinç değil ki o çokça arzu ettiğim vuslatın nasip olmayacağına eminim artık..
Oysaki dilimizden çıkacak iki hecenin ucundaydı sevda ''Seni seviyorum.'' bu iki büyülü kelimeydi işte hayatımıza coşku ve anlam katacak olan... Ne yaparlardı bize bir kere söyleyebilseydik... En fazla ''Ben seni sevmiyorum.'' derlerdi ya da ''Senin le olmaz arkadaş olarak kalalım daha iyi.'' derlerdi...
Düşünüyorum. Çokça düşünüyorum Sanki aklımın bugüne kadar hiç denemediği, şimdiye kadar hiç kullanmadığı tarafıyla düşünüyorum Günlük yaşadığım olaylar, konuştuğum kelimeler, yaşadığım anıların vücuda getirdiği hayalleri algılayıp bir bütün haline getirebilmekten acizim.
Muhteremin biri yazmış ''Bizimkiler sana yenge demek istiyor.'' İyi ne güzel desinler o zaman. Dedikleri zamanda sen utanıp sıkılmazsan ilişkiniz güzel bir yola doğru son hızla ilerler... O bizimkiler dediklerine de dikkat et yalnız, sonra elinden de almasınlar sakın sevdiğini... Hani meşhur bir şarkı da var ya ''Arkadaşımın
Bunca yıl.. ne olmuştu, nerede kalmıştık? Şimdi su içtikten sonra nefes nefese kalan bir adam gibiyim. Üzerimde taşıdığım bu yavaşlık; halsizlik, uyuşukluk yüzünden bir gün aniden organlarımın tümü çalışmayı bırakacak görenlerde beni canlı sanacaklar diye endişe ediyorum..
"Gerçekten sevebiliyor mu insanlar birbirini?
Aşktan söz etmiyorum.
Çünkü aşkın inanca, ilişkiye, söze, saza ihtiyacı yok. Aşk çılgınların ve delilerin meşrebi. Bize göre değil aşk, bizi çoktan terk etti."
Aşk bu sağı solu hiç belli olmaz. Bazen dibinize kadar geliverir, bazen de aylarca yıllarca yanınıza uğramaz, uğramaz uğramasına da siz de ona yine küsmezsiniz. Amiyane tabir ile şeytan tüyü vardır bu aşk denen merette. Sevdiğiniz terk edip gitmiştir sizi, belki de sizin ile adamlığı kıyas kabul etmeyecek
Aşk, karanlık bir dehlizde kendine koşmaktır; hem birliktesin, hem yetişemediğin birisin.
Kppss 2020 sınavında sorulan bir soru metni: "Sevgiyi muhteşem bir iyilikle, yücelikle birlikte düşünmek gibi evrensel bir hatamız var. Oysa bencil bencilce sever, zalim zalimce. Mori Morisso'nın da dediği gibi sevgi asla sevenden daha iyi değildir."
Aşkta; daha iyisini beklemekten ziyade, kime ait olduğunu hissetmek önemli. Birine ait olmak için de ona karşı güçsüz ve muhtaç olduğunu kendine itiraf etmelisin. En azından ben ve benim gibi hayat görüşü olanlar için geçerli diyebilirim.
Birçok aşk hikayesi duydum, bazen okudum, bazen de iki filmde görüp kendimce yorumladım ama yaşadıklarımı ve de sana karşı hissettiklerimi artık satırlara dökme isteği duymaya başladığım zamanlardayım. Biliyorum... Bizim aşkımız milyonlarca aşklardan yalnızca bir tanesi ama yine de yazılmaya değer.
Oysa ben sana vurulmuştum. Neden bu kadar silah bana çevrildi anlamıyorum? Sen yanımdayken tek düşmanım akıp geçen zamandı. Neden herkes beni topun ağzına sürüp, bir yere fırlatmak istedi, neden senden ayırmak istedi? Neden sana olan sevgim başkalarında nefreti ateşledi. Oysa yandığım sadece sendin.
Tuttuğum el seni
