Gecelerin soğuğunda
İçime fısıldadığım onca şey..
Ve gelmesini BEKLEDİĞİM sessizce,
Akarken günler, değişirken mevsimler..

Acıtırken yüreğimdeki hep aynı yeri,
Zamandı hem dusmanım hem tek çarem..
Ona sarıldım susturarak hayallerimi
Ve sonunda ben de diledim unutabilmeyi..

Önce dilsiz oldum;
Sevmeyi bıraktım sözcükleri, harfleri
Tanımlayan her ne varsa seni..
Sonra kendimi bıraktım hayata,
Rüzgarda savrulan bir gül gibi..
Ve bir sabah uyanıp da sonunda,
Söyle bir baktım ardına;
Çok zaman olmuş,
Özlemler durulmuş,
Çok dinledim ama;
Kalp susmuş.