Kutu aðýr deðildi. Onu kendisi boyamýþtý. Altý kahverengi, yan taraflarý turuncu, üstü ise açýk maviydi. Gürol, ilk önce yataða kadar gitti. Dýþarýda oynayan çocuklarýn seslerini duyuyordu. Ara sýra o da top oynamaya çýkýyordu. Ama bugün baþka iþi olduðu için arkadaþlarýna katýlamayacaktý.

Kapýya vuruldu. Babasý seslendi:

- Gürol, odada mýsýn?

- Evet...

Kapýyý açan babasý içeriye girdi. Odaya þöyle bir göz attý.

- Eski gazeteleri topluyorum. Burada yok mu?

- Baba, çekmecede iki tane görmüþtüm.

- Onlarý verir misin?

- Tabii, bir dakika.

Gürol bir eliyle vücuduna dayadýðý kutuyu tutuyordu. Bu yüzden tek elle dolabý açtý. Çekmeceyi çekti. Ýkisi de oradaydý. Hiç vakit kaybetmek istemiyormuþ gibi aceleyle gazeteleri alýp verdi. Teþekkür eden babasý odadan çýktý.

Artýk baþlayabilirdi. Hâlâ ayaktaydý. Elinde sýmsýký tuttuðu kutuyu masanýn üzerine koydu. Sandalyeye oturdu. Sevinçliydi, hem de çok sevinçliydi. Kapaðýný usulca açtý. Ýçinde ip, mukavva, tel, makas, karton rulolar, yapýþtýrýcý vardý.

Ýki bölmeli masaüstü kalemliði yapacaktý. Ýlk önce iki karton rulonun içini, dýþýný mora boyadý; sonra onlarý birbirine yapýþtýrdý. Ardýndan mukavvadan ayný büyüklükte üç dikdörtgen kesti. Bir tanesinin üzerine rulolarý dik bir þekilde koydu, etraflarýný çizdi. Bu yerleri çok dikkat ederek kesti. Ýkinci mukavvaya çizdiði yuvarlaklarý da kesti. Sonra üst üste üç dikdörtgeni yapýþtýdý. En alta hiç kesmemiþ olaný koydu. Önünü de, arkasýný da mora boyadý. Ýki rulonun alt kýsmýna yapýþtýcý sürdü mukavvanýn üzerine, kesilmiþ yerlere yapýþtýrdý. Bunu da kalemlik hafif olmasýn , dokunur dokunmaz düþmesin diye yaptý.

Bir saate yakýn masanýn baþýndan kalkmamýþtý. Dili damaðý kurumuþtu. Mutfaða gitti. Cam bardaða su koydu; kana kana içti. Bardaðý yerine býrakacaktý... Elinden kaydý... Yere düþtü. Gürol öylece kalakaldý. Sonra eðildi, bardaðý aldý. Yoksa kýrýlmamýþ mýydý? Sapasaðlam görünüyordu. Ama, hayýr! Üst kýsmý kýrýlmýþtý. Parçayý da buldu. Baþka küçük cam kýrýklarý yoktu. Gürol, böyle de kullanýlýr diye aklýndan geçirdi. Biri mutfaða doðru geliyordu. Hemen kýrýk bardakla parçayý boþ bir tencereye sakladý.

Gelen annesiydi. Herhalde yemeði hazýrlayacaktý. Annesi sordu:

- Gürol, elmalarý gördün mü?

- Elmalarý görmedim...

- Bir tane istemez misin?

- Anne daha sonra... Aç deðilim de...

- Oðlum her gün meyve yemelisin.

- Sað ol.

Gürol elmayý aldý. Odasýna geçti. Sandalyeye oturunca bardaðý düþünmeye baþladý. Neden düþtü? Nasýl tutamadý? Keþke kýrýlmasaydý! Elma elindeydi. Þu anda bir þey yemek istemiyordu. Onu temiz bir kâðýdýn üzerine koydu. Kalemliði artýk bitirmek üzereydi. Renkli kâðýtlardan yýldýz kesmeye baþlayacaktý. Bardak ise içine dert olmuþtu.

Gürol yerinden kalktý. Pencereye doðru gitti. Ýþini yarým býrakamazdý, ama devam etmek de istemiyordu. Caný çok sýkýlýyordu. Bu yüzden fýsýltýyla "Balina" diye mýrýldandý. Sonra devam etti:



Yiyemez mandalina

Görmemiþtir hiç cýrcýr.

Ýlgi duyar insana

Gemilere yaklaþýr.



Selam verir kaptana

Yine yüzmeye hazýr.

Þakacýdýr balina

Bazen geride kalýr.





Þimdi kendisini daha iyi hissediyordu. Bakýnmamalýydý. Tekrar masanýn baþýna geçti. Yýldýzlarý kesti. Hepsinin renkleri farklýydý. Ama yapýþtýrmaya sýra gelince durdu. Yine içi daraldý. Uzun süre elindeki yapýþtýrýcýya baktý. Kapýya vuruldu. Gelen annesiydi. Belli etmemeye çalýþsa da telaþlýydý.

- Oðlum, o nedir?

- Kalemlik.

Gürol daha fazla dayanamayacaktý. Olan biteni annesine anlatacaktý:

- Anne, ben kýrmak istemedim; anlamadan oldu. Yere düþtü...

- Onu gördüm. Parça parmaðýný kesti mi?

- Kesmedi... Ben bardaðý yakalamaya çalýþtým!

- Bu kadar üzülme. Baþka bardak mý yok? Onu bana gösterseydin, böyle telaþa kapýlmazdým.

- Anne, belki de kimseye söylemediðim için, kýrýk parça hiç aklýmdan çýkmadý. Þimdi ise daha iyiyim.

- Gürol, oðlum, anlatmak bir bakýma çözüm bulmaktýr! Ben gidip yemeðe bakayým.

Rahatlamýþ görünen annesi odadan çýktý. Gürol'un can sýkýntýsý tamamen geçmiþti.Yýldýzlarý oyalanmadan yapýþtýrdý. Masaüstü kalemliðinin bir bölmesine kurþun kalemleri, diðer bölmesine de tükenmez kalemleri koydu. Kâðýdýn üzerinde duran elmayý aldý. Onu yerken bitmiþ kalemliðe bakýyordu.





Bayse Hatipoðlu