Bir yiğit vakitsiz öldüğü zaman,
Eş dost birçok ağıt yakar ve inler.
Ecel yollarını böldüğü zaman;
Ana yavrusuna bakar ve inler.

Bir kefen biçerler kaput bezinden,
Yüzleri bir tütsü bürür hüzünden,
Irmaklar boşanır yarin gözünden;
Suyunu denize döker ve inler.

Öyle bir derttir ki yoktur ilacı.
Zenginlik de sökmez versen haracı.
Babanın çırpınışı hepsinden acı;
Göğsünden ciğerin söker ve inler.

İsli bir kazana sular konulur.
Kefen biçip etrafında dönülür.
Çürük teneşirde yiğit yunulur.
Hoca körpe teni yıkar ve inler.

Bir körpecik gelin tutar yasını.
Ölene dek döker kanlı yaşını.
Kabrinin ucuna hece taşını;
Köylüler hüzünle diker ve inler.

Hadim anlatamaz bu hüznü lisan.
Bir başka cenaze bekler kabristan.
Ölen yiğidinin şimdi ardından;
Bir gelin omuzda gider ve inler.