Bir ağaç gövdesine dayalı gövdemden,
Dizine devrilmeli başım aşk ile.
Yüreğimin artçı depremlerinden sıyrılıp,
Sesini duyuyorum ta derinden beni özleyen.
Düşüncelerim mahşer yeri miting misali.
Ve bilinmeyen bir kasabanın ucuz otelindeyim,
Yaşantım sıradan hayatım trajedik sanki.
Hem aşka göz kırpıp hemde ölüme randevuluyum,
Erken gelen kazanacak belkide.
Ya terminaldeki otobüs her şeyden evvel giderse,
İşte kurtulduğum o an olsa gerek ecelden.
Belkide aşka kutsanmış bir melek borçlandı,
Yaşamımı üstüne vazife alarak azrailden.
Ya da senin gelmeyen beyaz atlı prensine inat,
Benimde beyaz melegim var şimdi kimbilir.

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR