Sen karanlığa,
Geceye aitsin.
Işığın
Memelerinden süt emen sen,
Buzla kaplı etrafım elim yanıyor.
Dokundukça buzlara,
İçimde bir susuzluk var,
Senin susuzluğuna hasret.
Işık olmam gerek,
Geceye
Ait olana ve susayan yalnızlığa.
Bir pınar gibi kaynıyor hasretim içimde,
Şimdi konuşmaya açım.
Gönlüm fışkıran pınar sanki,
Sevenlerin türküleri gece uyanır.
Gönlümde bir,
Aşığın türküsü şimdi.

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR