Yorgun adımlar tırmanır dağları
Yüzümde belirsiz bir tebessüm
Okyanuslarda yıkandı şuurum
Sönmesi imkânsız içimdeki ateşin
Ağlamak mı? ASLA
Böyle bir şey olamaz olmamalı
Başı dumanlı dağın kaçak yolcusuyum
Esrarlı adımlarla yürürüm
Alnımdan düşen terle erir yerdeki kar
Bıçak gibi ayazı böler nefesim
Her şey özgürlük için
Durup bakınmalı son kez etrafa
Çıkarken zirveye
Sınırdan ötesi hürriyetti çünkü
Başka bir dünyaydı benim için dağlar
Dağlar ana kucağını açmış bana
Hiç olmadığım kadar rahat, yürekliyim
Ve sırtımı dayarken dağlara
Gülümsüyordu güneş özgürsün dercesine

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR