Yüreğim berbat sevdam talan
Annence kutsalken uzağındayım senin
Şehrine küs memleketine yabanım
Tanımıyor çocukluğumun körebe sokakları
Sen kömür karası gözlerine sürme çekerken
Güz yaprakları düşmeden evveli
Beni çekiyordun kendine ısrarla
İşte o an kırılıyor gururum
Ve bir öpücük konduruyorum ekmek tadında
Uykulu gözlerine uyanasın gelmeden
Hazan vaktiydi dalından düşerken yaprak
Ve bağrıma taş bastım dönerken ettiğim yeminlerden
Beni sevmen Ya da nefret etmen senin yararına
Çok seversen benim kalırsın nefret edersen unutamazsın
Oysa kırılganlıklarım gülce ani ve narin iken
Ağaç gibi altında oturulmaya hasretim seninle
Ve şimdi apayrı şehirlerde sabahlıyoruz biz
Güneş tam tersten doğuyor kırılmış aşkımıza
Gözlerim uykulu günaydınlarımız sis, çapak dolu
Tam ten'imiz genleşince farkına varıyoruz yaban omuzların
Yumruklarım göğsümü pare pare top ateşleriyle dövdü
Seni ben beni de sen umursayarak hatırlayınca
Nefret nidaları bir kez daha döküldü avuçlardan
Sahte gülüşlerin ardına saklanarak bir kez daha kal
Gitmeden senden sen bende kal
Cesaretimi kaybetmeden bu kez ben buldum
Ve sana hediyem olsun kal deyişlerim

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR