Karanlığın
Şiirini yazarken yalnızlığa
İlk sen girdin
Odama gün ışığından önce
Ve şiirde yaşadık biz
Tarih öncesi
Tanrılara ait aşklarla kutsandık
Ayrılığımızı
Şarap tadında yıllandırıp tadarken
Yüzünü bile unuttuğum seni
Şiirle yaşıyorum
Git gide daralan zamanda
Umudum yenik
Ve benden gittiğin gün kadar yenisin hala
Hayalimde
Göğsünün siperini çok seviyorum
Dağların kar'ı erirken teninde terden
Ansızın taşıyor sevgi selim
Sen küçük bir tohum iken bende yeşerdiğinde

İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR