SON EYLÜL

Ve sen gittin
Yollarý aðlattým gözlerim kadar
Seni döktüm kirpiðimden ýssýz kaldýrýmlara
Ve karanlýk sokaklara.
Yokluðunda nasýl da yabancý oldu þehir
Kaybettim kendimi attýðým her adýmda ...

Ve sen gittin
Rengi soldu mevsimlerin
Hazan deðdi ömrüme
Yüreðe bir daha düþmedi cemre
Siyaha büründü gökyüzü
Bulutlar yürüdü içime içime
Ruhumu yýkadý sanki yaðmurlar
Nefessiz kaldým
Öyle mahsun
Öyle garip
Öyle bir baþýna ...

Sesimde sen
Ýçimde sen
Nasýl dayandým bir bilsen
Yenik düþtü dudaðým
Zamanla unuturum diyen þarkýlara
Efkarým ise anýlara .
Dilsiz bir aþk býraktýn yüreðime oturan
Acýsý gözlerimden daha da kara
Aðlarken gülmeyi öðrettim senden kalanlara
Sustursa da yüreðimi bu z/amansýz veda
Yüzüne sür ellerini
Belki bir gün dönersin diye
Adýný býraktým aminsiz dualara...

Ve sen gittin
Kirpiðimde asýlý kaldý kaldý yüzün
Bir de kendimden büyük bir hüzün
Kolay yaþanmýyor
a y r ý l ý k yazýldýðý gibi deðil
Hiç bir söz böyle derinden aðlamadý sana
Ýçimde öksüz kalan bir maziyle
Uykusuz kaç yastýðý bastým yarama
Kaç geceyi devirdim sabahlara ...

Ve sen gittin
Yokluðun eskidi sen eskimedin
Ya da hasretin yeni senler büyüttü ardýnsýra
Yaktým uzaklýðýn ihanetini
Ben yandým sen kor oldun koynumda
Yarým kalan kalbimle sardým yaralarýmý
Sakladým yamalarýmý özleminin avlusunda
Bakma böyle dik durdurduðuma
Ruhumda yýkýlmýþ koskoca bir dað var aslýnda
Ve içimde ki yerin hala ateþ kadar sýcak
Anladým ki
Bendeki senden ölümle ayrýlýrým ancak..

Ve sen gittin beni ölümlere býrakarak....

/Ayrýlýk diyorlar adýna
ben ise son e y l ü l yâr .../

Arzu Karadoðan

30 nisan 2013

k@lbinin £lind£ k@l£m ols@