Sen benim saðýma can, soluma yar sýn
Gördüðüm her yerde sen olduktan sonra
Varsýn gözlerim sana uzaklardan b/aksýn...

Ben sana kavuþma ihtimalini seviyorum... Bu duyguda az u/mutlandýrmýyor insaný..
Düþünmek bile yetiyor yanýna yar olacaðým zamaný ...

Ben seni özlemeyi seviyorum... Sana uzanan yollarýn ayak ucunda aðýr aksak bir hasretle demlenen ...
Beklemekse, en çok seni bekledim ben , bir gün olsun gel demeden...
Hem sadece uzaktayken mi beklenir ve özlenirsin sen ,yanýmda olunca farkeder mi sanýyorsun ...

Ben seni hayal etmeyi seviyorum özgürsüz ama özgürce...Nasýl kalbim titriyor bilemezsin gözlerimden gölgen gelip geçince... Tutunca yalnýzlýðýmýn ellerinden o an içime akýyor sanki sesin ve soluk soluða kalýyor nefesim ..
Þarkýlar tutuyorum ikimiz adýna seni yanýmda bulamadýðým kadar,kafa bulduruyorlar bana...
Kaybediyorum kendimi ,uzakta olsan da beni kendinde ara o yeter bana ...
Aþk bu deðil midir zaten, çýkarýr seni saklandýðýn yerden...
Sonsuza böler hüznü ,ayrýlýðý düþürse de paya altý harfe sýðar mý hiç acýtan paydasý
Gözyaþlarý neden var anlasana
Aðlamaksa adý eðer çok aðladým sana ...

Sevmek ... Ve bir ömür gidememek... Kal denil/e/mese de...
Yüzlerce insana merhaba diyen eller bir tek elde takýlýp kalýyorsa
sýzlýyorsa parmak uçlarý vedalarda, bunun adý AÞK deðil baþka nedir söylesene..
Ya da sus söyleme
Kalbimin kalemi anlatsýn

Ben senin uykudan öncen
Sen benim uykudan sonramsýn
Ben senin yanan avuçlarýn
Sen benim üþüyen parmak uçlarým
Ben senin yarým kalan yarýn,
Sen benim tamamlanan yanýmsýn
Anlamý yok uzaklarýn,
Seninle mesafemiz bu mektubun ön ile arka yüzü kadar
Ön yüzünü ben çizdim arka yüzünü sen karalarsýn ...

25 kasým 2013

ARZU KARADOÐAN