Zalimlerin düşmanı mazlumların dostuydu,
Mevlana dergâhında gönüllerin postuydu.

Konuklara açarken kaleminin köşkünü,
Köşküne kapı yaptı yaratanın aşkını.

Büyüdükçe alçalan zevatları gösterdi,
‘’Biz nerden bilek beyim, büyükler bilir’’ derdi.

Mihriban’ın kapısı basmadığı eşikti,
Sırla dolu sevdası yüreğine beşikti.

Zübükistan gölünün kıyısından geçmedi,
Siyaset pınarının haramından içmedi.

Mazlumları uykudan uyarmayı sınadı,
Al bayrağı horlayan hainleri kınadı.

Sevenleri üzüldü, sevinirken cühelâ,
Hak yolunda huzura uğurladı bir salâ.

Yunus aşkı taşıdı doğduğu günden beri,
Yüz akıyla bitirdi hayat denen seferi.

Huzur dolu âleme çözülmeyen sır aktı,
Bugün gitti peşinde hoş sedalar bıraktı.

Mehmet NACAR