Parçalandım bak,
Topladın mı arkamdan;
Mahvoldum bak,
Ben acılarla kıvranıyorum.
Aklımda aşk şarkıları,
İçimde papatyalar,
Başka birini düşünüyorum.
Tuzla buz,
Buzla tuz.
Seni seviyordum ben.
Evet geçmişte;
Eskiden...
Çok uzak bir zamandı,
Cesur değildin ya o zaman,
Eskiden...
Şimdi değil,
Anla, anla!
Anlamıyorum bu değişen seni,
Yada hep içimin bir yerinde taşıyıp da,
tanıyamadığım adamı...
Eskiden seviyordum,çok önceleri
oldu bir üçbeş yıl anla,
Geliyorsam ,yazıyorsam,
hep bir elim arkalarında kalmasını istediğimden önemli diye altını çizdiğim insanların
Sadece sana değil,
Okuduğum kitaplardan, masalsı inançlardan,
Sevmiyorum, sevmiyorum, parçalanmadım,
Tuzla buz
Buzla tuz, basarım yarama
Merak etme
Merak etme,
Ben bu karşımdaki adamı zaten sevemem,
Eskiden de, sevmiş olamam ki.
Bu kaba saba adam,
Benim içinden geldiği için yanaklara öpücük konduran;
beresi burnunun üstünde,
kot montu,
ve ağzının açık duruşuyla,kendini tavşana benzeten,
içten samimi,söz verdiğinde ölüm gibi giden,
dürüst,
cesur değil, ama dürüst,
yeşil adamım mı
O,
artık öldü...
Kabul etmek, seni yaşarken,
bunca git derken,;kalamam.
Gücüme gitmesin artık, çünkü ben bu adamı sevmiyorum...
Dost gibi bile,
bile bile;
dostummmmmm bile ,
Öldü...
Küçük bir şehirde görmüştüm onu ben,
Yüzlerce kez anlattım, baştan sardım,
Elimde gökkuşakları,
Yüreğim dört nala,
sen sen değilsin
orda kaldı sevdiğim adam,
öldü...
Ben, bu tanıdığım; acıyla kıvranan adamın yaralarına biraz merhem sürmek,
türlü ilaçlar bulup,iyi olduğunu bilmek istemiştim.
İstemiştim...!
Oysa ben bu adamı tanımıyorum.
Hayat...!
Hayattın ya, neden ceset gibi dolaşıyor; iki gözüm?
İki gözümdü,
Eskiden ...
Oluyor bir üç beş yıl kadar,onunla bir şehride terkettim ben,
Hergün rüyalarımda görsemde,
Gittim...
Gittim,
Yüreğimdeki yeri saklı,
Dostum olmayı bilmiyor,
Bilmiyor...