YAPBOZ


Seni anlasalardı
belki de bana gerek kalmazdı
Bu gerçekle
varlığım güçlenmeye başlamıştı

Duyarlılık sarmaladıkça bizi
ikiz miydik
bir miydik
Kıvrım kıvrım sarmalandık

Bölünemez sanmıştık bir süre kendimizi
ah o süre
ah o süre
Sonlanıncaya dek

Paramparça parçalar
her parçada darmadağın biz
yıpranıp biçimini yitirmiş
izimiz

Oluşturamazdık yeniden o bütünü
Yetenekleri aşıyordu
Denemeye kalkışılamazdı

Söz geçiremedim
sevgi başkaldırmış
kulağında tıkaç
tutturmuş niye yanaşılmazmış

Birine özlemle uzanıyor
ardından acıyla bırakıyor parmaklarım uymayanı
sonra parçacıklardan öbürüne

Yap
boz
Yap
boz
Sürekli yapıyorum
Sürekli bozuyorum
Hep biri eksik
biri hep
Olmuyor
ama avuntu işte

Yok muydu yoksa bir resim
Ya da yanlışın kendisi miydi bu yapboz

Bilemiyorum
Bilsem
belki de ona gerek kalmazdı






Seçkin GÜNDÜZ