başlangıç

bu buhranlı haller,bu iç sıkıcı,bu kendine yakışmayan serzenişler
karışık duygular dağınık saçlar solgun surat solgun ten
aşağı bükülmüş minik dudaklar yorgun iri gözler
bu muydu hayat bu muydu metanet

bilinmezdi kaderdi kısmetti
elbet bir gün eskisi gibi gülecekti
yorgunluk gidecek
umut kollarını koskoca açacaktı
etraf aydınlanacaktı belki
belki güneş yeniden gülecekti o narin yüzüne

ama uzaktı
yol alması şarttı
amaçlar zor istekler fazla
bekleyenler sabırsız
bekleyenler özlem doluydu

geri dönmeliydi eski hayatına
istediği gibi olmuyorsa o olduğuna yetmeliydi
ya da alıp ceketini
herkesin tersine almalıydı yolunu
mutluluğu içinde bulmalıydı
ve sonra yeniden doğmalı
başardığını o tüm umut fakirlerinin tüm inançsızların yüzüne vurmalıydı

çünkü umut içindeydi
mutluluk için de
hayat kendi içinde
ve AŞK hepten içeride.

28.12.14

21. 05

NK