gülümse...

dalgaları koydum cebime
bir özgürlük akşamına davetliyim.
avuçlarımda deniz
şapkam bir beyaz bulut
fırtına yüreğimde
sığınıyorum maviliklere.
derrinlerden postalanmış davetiyem
çocuk ruhunuzla geliniz demiş
evsahibi;
kirlenmemiş,kirletilmemiş.

yalnızlığımı kumsalda çıkardım
bir yanında elbiselerim
öbür yanında hüznüm
onun yanına terkedilişim
arkasına gözyaşlarım
kıyısına aranmayışlarım
önüne de yalanları koydum
ve etrafını kumdan kaleyle çevirdim
ortaçağa inat bir ihtişamla
kapısını dışarıdan kilitledim
ve kilidi bir balığa hediye ettim
sevgilisine kolye yapsın diye derinde.

deniz,alıyor koynuna tereddütsüz;
ve üşüyorum
üşüyorum
üşüyorum..
ağır geliyor çocuk masumiyeti.
ama hiç zorlanmadım;
hammadesi pislik,ustası insan olan
kalkanımı bıraktım kumsalda
ve öldürdüm içimde
birlikte büyüttüğümüz hayvanı
deniz,alıyor koynuna tereddütsüz;
üşüyorum
üşüyor ve çocuklaşıyorum.
acele etmiyorum masumlaşırken
kirlenirken bihaber olduğum
her hücremin temizlenişini
hissetmek istiyorum.
üşüyorum
bilerek ,isteyerek ve hatta
arzulayarak üşüyorum..
ey kirlenmiş ömrüm,
ve kirleten insanlar;
küfürleriniz gittikçe duyulmaz oluyor
yutuyor deniz
ve ben dönmüyorum
hammadesi pislik,ustası insan olan
kalkanımı almaya.

deniz,alıyor koynuna tereddütsüz;
yeniden doğuyorum
bilerek,isteyerek ve hatta
arzulayarak doğuyorum.
bağıra çağıra doğuyorum
birincisine inat
haykırarak doğuyorum
yeniden ,insan doğuyorum.
deniz,alıyor koynuna tereddütsüz;
ana kucağındayım
ısınıyorum
ısınıyorum     
ve gülümsüyorum     
yeniden insanca...     
     Ağu.98