O öldü,duvarýn altýnda kaldý.                    
duymadýðýndan deðil be duvar                    
býktýðýndan aldýrmýyorsun                    
yeter diyorsun yeter                    
aylarca resmini taþýdým                    
en güzel köþemde..                    
kahkahalarýný sakladým nice                    
duyasýn diye                    
o olmadýðý zamanlar.                    
ve hiç kimseye söylemedim                    
aðladýðýný tek renk olduðumuz saatlerce...                    

unuttuðun dünya unutmasýn diye seni                    
güzel göründüm kuþlara..                    
yuva yapsýnlar için süslendim                    
açmadýðýnda pencereni bahçeye                    
çatlaklarýmý büyüttüm oksijen girsin
yakmadýðýnda sobaný,
kedilerin,köpeklerin,evsiz kim varsa
fýrýn duvarýna sokulduðu bitmez gecelerde
iyice sarýldým sývama,üþümeyesin diye.
unutmayasýn diye
yakamozu,samanyolunu,
dilek tutmayý kayan yýldýzýn ardýndan
yeþilini nisan sabahýnýn
seyretmeyi bir filmi
aþkýn iþkence,aþkýnýn iþkenceci
ve iþkenceli aþýðý anlatan
unutmayasýn diye
güneþin daðýlýþýný
kuþlarýn kanatlarýnda bu karanlýk dünyaya
denizi,illede denizi
koynuna atlamak için her zaman çýldýrdýðýn
saçlarýnda kürek sallarken
hep gülümsediðin bitmez bir hevesle
sýcaðýna yattýðýn her hücrenle
güneþinden kýskandýðýn, gecesinden ürktüðün
denizi,illede denizi
unutmayasýn diye
tablolarý tuttum çivileri düþtüðünde
ýþýk çaldým gökteki güzel yüzlüden
ve hep hatýrlattým sana tablolarda
senin seçtiðin hayatý
ama artýk yeter diyorsun, yeter
ben bir taþ duvarým,duymuyorum
duymuyorum,duymuyorum...
tamam ,tamam sustum
O yok artýk,O öldü...
duvarýn altýnda kaldý...                    
          Oca.99