Ağlamak istiyorum Lan! diye başlamak istiyor tüm konuşmalar.
Kalemim kağıda küfrediyor, benliğim kaderime.
Herkes küfürbaz bu aralar, biraz da şikâyetçi.
Vurdumduymazlığı bir türlü öğrenememek algısı ağır geliyor.
Kendimi taşıyamıyorum derken anlatmak istediğim beynimdeki bu saçma sapan düşüncelerin ta kendisi aslında.
Bir damla yaş olup akıp gitmek isteyen cümlelerim var göz pınarlarımda.
Dokunsanız ağlayamam, biraz gülerim onursuz ve gurursuzca geçer giderim hanelerinizden yaptıklarınızın karşılığınca.
Dar gelir yaşadığım odalar, evler, caddeler ve şehirler.
Geçer giderim ufak izlerimi bırakarak sizlerden.
Belki anılarak belki de anılmayarak.
Şayet anarsanız;
O zaman bilirim ki yaşarım.
O zaman bilirim ki aldığım nefes daha da az bir yük bana.
O zaman söverek andığım geçmişimi artık anlamlı bulmaya başlarım, bana kattıklarınızla.