Bilgi çaðýna girdiðimiz geçen yüzyýlda bilginin ve aklýn uðradýðý ihaneti görmek, çok hüzünlendiriyor beni. Yaþantýsýyla, sözleriyle “çaðdaþ ve modern” olduðunu iddia eden insanlar, bilgi ve bilgiyi kullanmaya bir sokak kedisi kadar deðer vermiyor.

Oysa daha düne kadar, inançlarýný bilginin ve aklýn ölçütleriyle tartarak bulduðunu söylemiyor muydu bu insanlar?
Hani görmediði bir þeyi, aklýnýn kabul etmediði bir nassý onaylamýyorlardý! Þimdi tarifi imkânsýz bir ikiyüzlülükle kendini þansýn, büyünün ve sýradan heyecanlarýn kollarýna býrakmýþlar.

Doðrusu bilgiyi küçümseyip aklý yok sayan birinden; saðlýklý düþünce, saðduyulu ve adil davranýþ beklemek gaflettir! Ötesi yok. Duygularý ve ön kabulleriyle yaþamaya alýþmýþ bu insanlarýn tutum ve davranýþlarýyla ayaklarýnýn ucunu görebilmelerine bile þaþýrýyorum.
Kafanýzý kaldýrýp etrafýnýza bir baktýðýnýzda insanlarýn; toplum meselelerinden uluslararasý anlaþmazlýklara, geçimlerini saðlamaktan eðlence biçimlerine, sevgilerine, aþklarýna, düþmanlýklarýna, nefretlerine kadar, ilgili olduklarý hemen hemen her alanda, sonu gelmez bir hayalcilikle yaþadýklarýný görmek çok korkutucu deðil mi sizce de?
Geleceklerini þansýn, büyünün, tesadüflerin eline býrakarak yaþamak çok gülünç ve çok da korkunç.. Bu insanlarýn yarýna, öbürgüne, bir yýl sonrasýna ait düþünceleri ve planlarý bile yok. Dahasý planlarýný gerçeðe dönüþtürmek için yorucu, terletici, uzun soluklu çalýþmalara da hiç yanaþmak istemiyorlar. Herkes okumak, bilgi edinip o bilgiyi kullanmak yerine kýsa yoldan fenomen olma, iki laklakla kolay yoldan para kazanma derdinde…
Ýþin, gücün, alýnterinin, gözyaþýnýn kapýsýný hiç kimse çalmak istemiyor nedense. Fakat yükselmeyi, ün kazanmayý, baþarmayý, galip gelmeyi, zengin olmayý çok istiyorlar.. Hayat tarzlarýný baþkalarýna dikte ettirmek, kendileri gibi düþünmeyenleri yok etmeye çalýþýyorlar. Her þey birden deðiþiversin, büyülü bir el tutup kendilerini yükseðe çýkartýversin istiyorlar. Sanýyorlar ki bütün kazanýmlar, talihin bir oyunu! Baþarýlar, ayak oyunlarýyla, sesini yükseltmelerle, birilerini yok edivermekle kazanýlýr sanýyorlar. Bütün ‘var’larýn altýnda, aklýn sýnýrsýz gücünün yattýðýný; bilginin ‘insana acý veren’ kamçýsýnýn, baþarýnýn ve yükselmenin anahtarý olduðunu maalesef ki hiç bilmiyor ve idrak edemiyorlar…

Ýnanýn içim yanýyor bu kitleye. Bunlara “ölüm var” deseniz de nafile. Çünkü ölümü bile akýllarýna getirmiyorlar. Yani öleceklerine inanmýyorlar…

***

Her ne ise,
Orhan Pamuk’un eniþtesi ve Hayat Dergisi’nin sahibi Þevket Rado’dan bir hikâye okumuþtum yýllar önce. Onun bilginin yüceliðine yönelik anlattýðý bir hikâyeyi hatýrladým bu satýrlarý kaleme alýrken..

Hikâyede: “Bir zamanlar Mein balýkçýsý diye, talihi ile meþhur bir adam varmýþ. Mein kýyýlarýnda balýk pek az tutulduðu halde bu adam ne zaman balýða çýksa boþ dönmez, sepetler dolusu balýkla gelirmiþ. Adam bu yüzden para kazanýrken talihi de dillere destan olmuþ. O kadar ki, birinin fazla talihli olduðunu anlatmak için “Mein balýkçýsý gibi talihli” demek adet haline gelmiþ. Günün birinde balýkçý ölmüþ. Tören için evine gelenler, Mein balýkçýsýnýn evinde balýk ve su üzerine zengin bir kütüphane olduðunu hayretle görmüþler; adamýn neden balýk avýndan boþ dönmediði o zaman anlaþýlmýþ.” der yazar.

Evet, bilgi çaðýnýn kapýsýnýn önünde durup onu kullanmak yerine hususiyle sosyal medyada boþ iþlerle uðraþan insanlarý gördükçe gerçekten içim parçalanýyor.
Bu insanlarý bu hale getiren þeyin ne olduðunu da biliyorum ama onu burada anlatabilmemin mümkün olduðunu düþünmüyorum.
Ancak yaþadýðýmýz bu günlere bakýp gördüðümüz korkunç ihanet ve ikiyüzlülüðün karþýsýnda insanýn küçük dilini yutmamasýnýn bile mucizevi bir þey olduðunu söylemek isterim.
Son tahlilde ustam Salah Birsel’in sözüyle yazýmý bitirmek istiyorum.
Ne diyordu üstad:
“Ey aklým yerinden çýk ve bir daha geri dönme…”

Kalýn saðlýcakla…