13-14 yaþýndaki kýz çocuklarýnýn hayatýný, erkeklerin anlayabilmesi pek mümkün deðil sanýyorum. En azýndan ben öyle hissediyorum. On üç, on dört yaþýndaki kýzýmýn neler hissedebileceðine, nelerle ilgilenebileceðine, neleri seveceðine, neleri sevmeyeceðine; kendine ait bir yaþam biçimi veya hayat felsefesi var mý yok mu herhangi bir kanýya henüz ulaþabilmiþ deðilim doðrusu…

Bu yaþlardaki çocuklarýn genelinde deðiþim ve dönüþümler var mý yok mu bilemiyorum ama dýþarýdan bakan gözler olarak bazý þeyler söyleyebilir miyiz?

Belki evet… On üç on dört yaþlarýndaki bir kýz çocuðunun gözlerinden taþan bir hayatýn izlerini okumak mümkün olabilir.

Hem çocuk hem ergenlik dönemini yaþadýðý için, kafasý bir hayli karýþýk bir yaþ dönemi olduðunu söylemek mümkün. Yetiþkinlerin yanýnda çocukça davranýþlarýnýn hoþ karþýlanmayacaðý endiþesi onlarýn sosyalleþmelerinin ilk belirtilerinden biri diyebilirim. Belki hala deli gibi oyun oynama arzusunu taþýyýp, bir taraftan da aðýr olmasý gerektiði hissi, onlarýn duygu ve his dünyasýnda hormonel deðiþimlerin artmasýna da neden oluyor olabilir. Odalarýnda bir zamanlar ellerinden düþürmediði ve konuþtuðu bebeklerin yerini kendisine örnek aldýðý büyükleri veya kitaplarý tercih ediyorlar.

Çevresinin, insanlarýn, herþeyin tamamen farkýndalar. Sosyal iliþkileri, arkadaþlarý ve yeni huylarýyla kendi hayatýný anlamlandýrma iþini artýk bilinçlice yapýyorlar. Fark edilmek, güzel olmak gibi duygularla tanýþýp; kýzlarla, erkeklerle olan iliþkilerinde birtakým deðer yargýlarýyla kendilerine has tavýr ve davranýþlar sergiliyorlar. Ayýplarý, günahlarý, doðrularý ve yanlýþlarý bireysel ve sosyal düzlemde etraflýca ele alabiliyorlar.

Bu yaþtaki kýz çocuklarýnýn annelerinin davranýþlarýný daha iyi incelediklerine þahit oluyorum. Ve elbette çevrelerinde duran ablalarýna! Onlarýn saçlarýna, makyajlarýna, baþörtülerine, hareketlerine, giyim tarzlarýna kadar rol model alabiliyorlar.

Abla ya da sosyal medya fenomenlerine daha çok bakýyorlar. Arkadaþlarýyla ellerinde bir telefon varsa, fýsýr fýsýr konuþabilecekleri konularý da hayatlarýna ekliyorlar. Onlarýn da baþkalarýnýn duymayacaðý, gizlice, sessizce konuþabilecekleri konularý var. Bu sebepten odalarýndaysa kapýlarý kapalý bir þekilde, anne ve babasýndan, erkek kardeþinin duymamalarý gereken konularý konuþuyorlar.

Telefonla, internetle uðraþmadýklarý zaman aynanýn karþýsýnda geçirdikleri zaman artýyor. Kýyafet seçimlerinde bir senkronizasyon istiyorlar. Baþörtüsüne göre elbise ve ayakkabý, çanta ve en önemlisi de saçlarý… Evet, saçlarýna daha dikkatli bakýyorlar. Gözlerine, yanaklarýna, duruþlarýna özen gösteriyorlar. Odalarýna boy aynasý istiyorlar. Boy aynasýna meraklarý bir hayli artýyor ve aynanýn önünde geçen zamanýn süresi artýyor mesela. Vücutlarýný incelemekten haz duyuyorlar, büyüdüklerini görmek özgüvenlerini artýrýyor.

Fiziksel olarak yaþanan deðiþimleri yakinen takip ediyorlar. Boylarý uzamaya, hatlarý belirmeye baþladýðý için kendilerini okullarýnda abla sayýlabilecek bir yaþta görüyorlar. Kardeþlerinin elinden tutup okula birlikte gitmek istemiyorlar.

Bu yaþlardaki kýz çocuklarýnýn yaþadýðý ruhsal, fiziksel, kavramsal hemen hemen her þey hakkýnda daha bir sürü þey söyleyebiliriz, anlatabilir, deðerlendirmelerde bulunabiliriz elbette…

Þimdi soru þu; bu yaþlarda Gazze’de, Lübnan’da öldürülen Müslüman kýz çocuklarýndan; Seray, Yasmin, Meryem, Atiye, Fatima, Nur Mervan, Emel, Nurhan gibi kýz çocuklarý ile ilgili neler söyleyebiliriz acaba?

Bütün bu anlattýklarýmýn on üç, ön dört yaþýndaki kýz çocuklarýnýn hayatlarýndaki karþýlýðý nedir sizce?

Evet bence de hiçbir anlamý yok…

On, on dört yaþ arasýndaki Filistinli, Lübnanlý, Ürdünlü, Mýsýrlý, Suriyeli kýz çocuklarýnýn, merhametsiz, aþaðýlýk, Siyonist Ýsrail kurþunuyla, okul bahçelerinde, kamp yerlerinde oyun oynarken veya uykularýnda þehit edilmelerine artýk tahammül edemiyorum…

Evet hepsi için: “Ýnna lillahi ve inna ileyhi raciun…” diyorum ama bu hususta yapabileceðimiz ne varsa yapmamýz gerektiðine de inanýyorum…

Çünkü bu zulümleri çocuklara reva gören kan emici yarasalarýn yarýn bizim çocuklarýmýza da ayný þeyi reva görmeyeceðinin hiçbir garantisinin olmadýðýný rahatlýkla söyleyebilirim…

Sýra sizin çocuklarýnýza gelmeden hep birlikte bir þey yapmamýz gerekiyor…

Saðlýcakla kalýn…