Kurtuluþ

Çirkef aþklarýn esaretî yalnýzlýðýndan sýyrýlýp, Sana geldim.
Yalancý ve yabancý sevdalarýn ruhuma batýþýndan tiksindim.
Pencereme konan yaðmur danesinden selamlar getirdim Sana..
Hissizlik duvarýmý yýkýp yerine bir gül diktim,Sana geldim.


Yalnýzlýklarýyla býraktým kalabalýklarý.

Ben hiç olmadým “onlar” gibi.
Ýsmimle anýlmadý kof karanlýk.
Hissizlik þiarým olmadý benim.
Edeb kuþunu kaçýrmaktan korktum hep.
Göz yaþlarýmý kurutmaktan korktum.
Hesapsýzca gülmekten korktum.
Korkularýmdan korktum, Sana geldim.


Kurtuluþu Sende aramalýymýþým !

Bir güvercin kanadýnda yazýyordu bu..
Eski bir tapýnakta bulduðum tozlu bir yazýtta geçiyordu.


Karanfile sordum:
Kurtuluþu nerde aramalýyým?
Okyanus aþýrý diyarlardan kokumu Veren’e git, dedi !
“O’na git” dedi.. “O bilir, Bana bu kokuyu veren, Sana da elbet verir istediðini”

sonra yýldýzlara dokundum.
Pür heyecan, pür telaþ cevap verdiler :
“Çakmak çakmak yakan bizi, O verir istediðini”

kurtuluþ aradým diyarlarda ve devirlerde..
ama bilemedim kurtuluþun Sende olduðunu.
Þimdi ey bu diyarlarýn ve devirlerin Sahibi !
Sana geliþim zamansýz ve apansýz deðil.
Bilgin haricinde hiç deðil.
Çýðlýk çýðlýða ve haykýrýþlarla da deðil.
Sessiz ve olgun.
Sakin ve solgun.


Yalnýzlýðýmý yoldaþ yaptým Sana geliyorum.

Af dilemek için çok geç deðil.

Yalvarmayý son âna býrakmadým.


Ýsteyiþim veriþini bilmemdendir.
Aðlayýþým gözyaþýna deðer vermendendir.
Kanat yapýp uçuþum, uçmayý öðretmendendir.

Kurtuluþ..Sende bulduðum..

Yok oluþu yok et, benim için !!
Sanadýr tek susuzluðum !!!

_________________________
Saatlerden yirmi üç : kýrk altý
Günlerden perþembe, mübarek gün!
Aylardan mayýs..
Yýllardan iki bin üç…