Hani bir şarkımız vardı “ben düşerken yükseklerden uçurumlara aşkın tuttu ellerimden ummadığım anda” Seni tanıdığımda uçurumun kenarındaydın. Tıpkı benim olduğum gibi.

Biz birlikte önce uçurumu paylaştık ve sonra aşkı. Ben seni seviyorum diyemeden sen söylemiştin. Beni şaşırtan sözlerle bana aşık olduğunu ve sen de beni seviyor musun? Diye sormuştun. Ben seni o zaman da seviyordum şimdi de.

Biz en vurgun yüreklerimizi, en yangın sevdalarımızı, en karşı konulmaz vedalarımızı paylaşmıştık. Biz dostluğu paylaşmıştık. Karşılıksız, çıkarsız ve aldatmacasız. Bana duygularını açtığın gün doğum günündü. Bilmediğim, bilmediğin uzaklarda dağda bir kulübedeydin. Sen de yalnızdın benim gibi o an yanında olup seni seviyorum derken gözlerinin içine bakabilmeyi, yüreğindeki sevdayı gözlerinden okuyabilmeyi çok istemiştim. Yağmurda ıslanmanın coşkusunu, kuş seslerindeki hüznü seninle paylaşabilmeyi. Bir gün bunları birlikte yaşayabilmeyi düşlemiştim.

Evlenmeye karar verdiğimizde tekrar o kulübeye gidecektik ve birlikte ıslanacaktık yağmurda. Güzeldi, coşkuluydu, tutkuluydu. Ben seni sevmekten hiç pişmanlık duymadım. Sen de duymadın biliyorum. Yazdığım şiirlerde, dinlediğim şarkılarda hep sen vardın. Seninle terk ettim ıssız gecelerin boş kaldırımlarını. Yıldızsız gökyüzünü. Sabahsız uykuları. Hüzün ve veda şiirlerini. Sana yazdığım şiirlerde aşk vardı, hasret vardı, sen vardın. O şiirlerde ben vardım, biz vardık. Sonsuz aşkımız vardı. Zamansız ve mekansız yarınlarımız vardı.

Evet sevgilim aşkımız sonsuza kadar sürecek. Sınırlı olmayan zamanda, sınırlı olmayan mekanda yaşayacağız sevdamızı. Bu bir veda değil. Ne kadar süreceğini bilmediğimiz bir ayrılık. Şimdi yine bir uçurumun kenarındayız. Bir tarafta ben bir tarafta sen varsın. Biz birbirimizi görmüyoruz ama biliyorum ki sen de hissediyorsun benim gibi. Seni ne kadar çok sevdiğimi, özlediğimi ve beklediğimi. Belki bu defa uçurumdan düşmene engel olamayacağım ama boşlukta kaybolmana izin vermeyeceğim. O boşluğa adım attığında ellerim ellerini bulacak. Birbirimize verdiğimiz söz ve gönül bağımız seni yaşatacak. Yüreğimde daima sen olacaksın. Bütün hayatımda olduğun gibi.

Sen bunları hiçbir zaman okuyamayacaksın biliyorum. Sana gönderdiğim ve hep göndereceğim mesajımda yazdığım o üç kelimeyi son bir defa okuyabilmeni diliyorum tanrıdan.