Afedersin Hayat ama pismanligima seninle baslamak istiyorum. En cok seni tanidigim icin pismanlik duyuyorum. Bana istedigim ama vermedigin onca hayallerime sirf sen layik görmedigin icin kavusamadim. Daha neler varda ben beceremiyorum yazmayi. Afedersin hayat ama seni tanidigim icin cok pismanim.

Aferdersin Anne ama seni tanidigim icinde cok pismanim. Cünkü beni sen dogurdugun icin sana benzedim. Aslinda ne büyük hayallerim vardi. Cocuklugumdan hatirlamak istedigim elma sekerleri, Zengin olunca alcagim kilolarca erik hayalleri. Hatta o cok istedigim her gece rüyamda gördügüm, o beyaz küpürden elbise. Ben bunlari gecmisimde tatli bir cocukluk hayali olarak yasamak isterken, simdi sadece yasayamadigim cocuklugum icin sana kizginim. Oncalara ragmen iyi bir cocuk oldugum icin cok pismanim anne.

Afedersin ilk askim ama sirada sen varsin. Belkide en büyük pismanligimsin sen. Bana yasattigin oncalara ragmen ardindan döktügüm gözyaslarim icin, sende yitirdigim masum duygularim icin, yillarimi, hatta meziyet gördügüm her seyi yitirdigim icin, seni tanidigima cok pismanim ilk askim.

Afedersin hayat arkadasim ama bir pismanligim da sensin. Sana o nikah masasinda evet dedigim icin. Dahasi seninle bir ömür gecen yanlizligim icin. Seninle birlikte kendimide hapsettigim sevgisizlik icin cok pismanim.

Afedersin bebegim ama seni dogurdugum icin de pismanim. Ne kadar mutluluk versede varligin, seni bir ask meyvasi olarak degil, kaderin bana sundugu bir teselli olarak dünyaya getirdim. En büyük pismanligimsin sen hayatimin anlami. Cünkü seni bu cirkin ve adaletsiz dünyada ne kadar iyi yetistirebilirimki. Seni nasil, nereye kadar koruyabilirimki? bilmiyorum. Sana layik olmayan bu hayata seni saldigim icin affet beni tamammi?

Aslinda ben en cok ben olduguma, bu gün bu hale düstügüme pismanim. Hayatimla ilgili hep yanlis karalar aldigim icin. Hayattan korktugum icin, savasmak yerine köseme cekilip agladigim icin. Cok pismanim bir ömrü bosa gecirdigim icin. Hemde hayallerime kavusamadan......