Ama zorladým, zorladým inan neden ve niçin olduðunu bilmeden, kendim oldum sensiz ve dedim ya her þeyi ben kadýnlardan öðrendim.
Bazen Küçük Prens oldum gülümü çöl kývamýnda zorluklarda büyüttüðüm gülümü, küçük bir kuzunun yemek arzusuyla yanýþýndan korktum. Bazen günaha davet eden bir hayat kadýný kadar fütursuz davrandým, üzülmedim. Üzülmedim hayatýn kývrak danslarýnda figür olmaktan ve en þehevi ritim ben oldum. Üzüldüm, günah çizgilerinde kaybolan insanlarýn tutuklu kalmýþ zevklerinden.
Bir kadýný sevmekten de korktum bir kadýna ihanetten yargýlanmaktan da.Bir ispanyol düþeþi kadar zevk düþkünü, bir arap kýzý kadar korktum günah iþlemekten. Ama her iki kadýnda da ben öðrenmeyi bildim, seni düþünme eðilimi içinde olan insanýn, ben zevk peþinde koþan temsilcisi oldum. Zevkin yakan serkeþliðin de cehenneme övgüler yazdým, cenneti yaktým gözlerimde bir tek O’ na sorumlu oldum yaptýklarýmda, sen zamirinden nefret ettim, ben zamirinin müptelasý oldum çünkü kendimi sevdim O’ nun ruhunu üflediði hiçbir yaratýktan bezmedi kýrýlgan bedenim, sadece sana sen demek yordu kalbimi, çünkü gülümü bir kuzunun yiyebileceðinden korktum, küçük prens olup güneþi ben doðurdum ay’ ý ben batýrdým emrim kesindi, çünkü ben prenstim kralýn veliahdý, emrim kralýn emri telakki edilecekti, bu yüzden beni sevin demedim ve sen, beni sev demedim sana çünkü biz olma yolunda ben, sen, biz den çok daha fazla anlam ifade etmiyordu.
Kendimi sevdim kadýn, sana umut baðlamadým sadece kendime umut biriktirdim, potemkin zýrhlýsý insanlarý biçtiðinde benim sana umudum kalmadý, kremlin de insanlar adýna ölüm kararlarý alýndýðýnda ben umut etmekten vazgeçtim, vahhabilerin sahabe mezarlarýna þerefsizce saldýrdýðýnda ben vazgeçtim umut etmekten, ben dedeme secde etmeyen þeytana tapýldýðýnda vazgeçtim umut etmekten, düþünmenin farzlýðýnýn haram kýlýndýðýnda vazgeçtim umut etmekten, ben düþündüðüm için kelepçeleri kolumda gördüðümde vazgeçtim umut etmekten, ben hain bir kuzunun gülümü yediðinde vazgeçtim umut etmekten, fakatým vardý benim hep sana dair.
Ben seni sevmenin stoik acýsýný yürek denilen manivelada yýllarca kumpasa aldým, fakatlarým vardý sana dair, ben kadýnlardan öðrendim her þeyi umut etmekten vazgeçmeyi kadýnlardan öðrendim ve bir gün karþýna çýkýp demek istediklerimi dökersem önüne zannetme ki artýk umut etmem gerektiðinden, her sözüm seni sevdiðimden ve her yýkýlýþým senden daha güçsüz olduðumdan... deðil,
Evet umut ediyorum çünkü kendimi seviyorum
Ben ademe üflenen ruhum
Ben musa' ya inen tur' um
Ben isa' dan önce gülüm
Ben muhammed' in maðrasýyým
Ben müminlerin kabesi
Ben hristiyanlarýn kilisesi
Ben zerdüþtün ateþi
Budistin budasý
Kapitalistin parasý
Koministin halký
Ben O’ nun elçisi
Ben yeryüzünde halifesiyim
Kendimi seviyorum kadýn, onun için seni seviyorum vazgeçmiyorum senden biran ve sana geldiðimde kýrgýn oluyorum, sensiz döneceðim için ve kadýn umut ediyorum seni sevdiðim için, kadýn umut ediyorum senden bile kýskandýðým kendimi çok sevdiðim için
Küçük bir prens oluyorum yeni güller büyütüyorum çöl kývamýnda zorluklarda, ben kadýn seni çok seviyorum çünkü ben onun ruhuyum
Kendimi seviyorum kadýn senden daha çok seviyorum kendimi ve onun için karþýmda sen, ve insanlar bana hýþýmla bakarken sen bana güller atarken ben susuyorum...