Şarkıları meze yaparım, hüzünlerime. Sevdamın dertlerini kıskanırım herkesten. Kimselere söylemem.
Kaldırımları dolaşırım. Yollara düşerim. Gurbetin haritasını çıkarırım, adım adım. Masum yüzüne, güzel gözlerine, tatlı sözlerine susadım.
Sen de benim gibi teselliyi sevda bestesi şarkılarda aradın mı?
''Ah bu şarkıların gözü kör olsun...'' diye başlayarak, şarkıların rehberliğinde, sevdalı gönül ülkelerini dolaşan gönlünü hüzünlü bestelere satarak, kendini unutmuş, deli bir sevda dervişi oldun mu?
Olmadınsa bilemezsin.
Güneş gölgeli, yüce dağların arkasına saklanmaya çalışır, kuşlar yuvalarına telaşla koşarken, sahilde, bir çam ağacının altına sığınarak...
''Gurbet elde her akşam battı bağrımda güneş...'' diye şarkılar söyledin mi?
Bir gece yarısı, Agop'un meyhanesinde, mezeler ve rakı şişeleri arasına vesikalık resim koyarak, hayal alemine daldın mı? Meyhanenin kirli duvarları ısrarla sordular mı, sana?
''Müptelayı dert olup, hiç tabip buldun mu, sen?
Daima ağlar, gezersin, hiç gülen oldun mu, sen?...''
Sormadılarsa bilemezsin.
Sen belki de seçkin muhitlerde, seçkin mekânlarda yaşıyorsun. Öyle de olsa, benim saydıklarımı oralarda da görürsün. El ele, göz göze, dudak dudağa, yanak yanağa sevgililer vardır, oralarda. Onlara göre şarkılar vardır.
''El ele tutarak gezdiğim anı, unutursun diye çok korkuyorum...'' diyen şarkılar.
Bir zamanlar biz de onlar gibiydik. Yeminler etmiş, sözler vermiştik, değil mi?
Sevdadan büyük yemin, unutulmaktan ağır kahır, özlemden keskin zehir var mı?...
Ben hala oaradayım.
Beni bıraktığın yerde.
Senin yeminlerin nerde?
Söyle.
Neredesin sen?

Mehmet Nacar (Neredesin Sen'den)