Şen kahkahalar yankılanıyor kulaklarımda
okul bahçemiz düşüyor aklıma
uzadıkça uzuyor adımlarım
kaçaklar doluşmuş naylondan kızağa
bizim kaçakları yollayınca sınıfa
yere atıyorum kendimi,
resmimi çizmek için kara
üşümeyen bedenim, sanki çırılçıplak...

Yağdıkça kar, sokaklara bak!
binlerce çocuk sokakları dolduracak
kimi soğuktan kaskatı kesilmiş
minik elleriyle bir kızak taşıyacak
kimi de şaşkın, seyirci kalacak
     ..........
Evet! Moskova’da Arbat sokağında
kardan heykeller yapacak
binlercesi de düşlerinde...
Kardan heykellerin hiç üşümeyen ellerine
Bir kırmızı karanfil koyacak çocuklar
Gogol, Turganyev ve Nazım’ın
sıcak sohbetine tanık olacaklar
Soğuk Gecelerin sabahı Moskova’da

..........

İşte! Böyle mutlu eder beni bu çocuklar
Şehrin çatılarına serilince bembeyaz çarşaflar
Düşüverir gökten aklıma
Okul bahçemiz ve Moskova
(2004)