"Komser Şekspir” filmini izlediyseniz, bileceksiniz.
Kafalarında kaskları, ellerinde ağır silahları, önlerinde “Sen şurdan! Siz bu tarafa!” diye komutlar veren asık suratlı amirleriyle, “teröristleri” kıstıran sayısız özel tim görevlisi… Az sonra kurşunlar sessizliği delecek, kan akacak, ölü cesetler yerlere dökülecek havası…
xxx
Bu sahne, 2001 yılının bir Mart sabahı İstanbul sokaklarında cereyan etti.
Uluslararı Olimpiyat Komitesi Denetleme Kurulu üyeleri İstanbul’da iken üstelik…
Hani o, “2008 Olimpiyatları’nı İstanbul’a verelim mi vermeyelim mi, burası ne menem bir kenttir?” diye teftişe gelmiş adamlar, otellerinde horul horul uyurken, özel tim polisleri, teröristleri Unkapanı’nda kıstırdı bir sabah…
Unkapanı’ndaki su kemerlerinin üstünde konuşlanmış teröristler üç kişiydi.
Kırmızı-mavi tepe lambalarından fışkıran korku verici ışıklarıyla bir sürü beyaz arabanın etrafına mevzilenmiş, silahlarını su kemerlerin çevirmiş sayısız polis, megafonla “Teslim olun!” diye bağıran amirlerinin ateş emrini bekliyordu.
Gecenin yavaş yavaş kasvetli örtüsünü kaldırdığı şafak vaktinde, koyu renk özel giysileriyle sağdan soldan sessizce bacalara süzülen antiterör timleri, az sonra başlayacak büyük kargaşada, iyi bir yer kapma yarışındaydı.
xxx
Ama İstanbul, takır takır kurşun seslerinin korkunç gürültüsüyle uyanmaktan son anda kurtuldu!
Çatışmayı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi başkan yardımcısı önledi; kendisine cep telefonuyla gelen mesaj üzerine telefon temaslarına başlayan başkan yardımcısı, muhtemel bir çatışmaya son anda engel oldu.
Gözünü budaktan sakınmayan heybetli ve ürkütücü polis ordusu, büyük bir görkemle geldiği Unkapanı’dan sessiz sedasız çekildi.
Çünkü, su kemerlerinin tepesindeki üç kişi, belediyenin oraya astığı ama rüzgârın buruşturup katladığı “İstanbul’a olimpiyat istiyoruz” yazılı afişi düzeltmeye çıkmış belediye görevlileriydi!