Seni bulmak için gezip tozduğum,
Gurbete uzanan yollar perişan.
Sevgi boncuğunu ipe dizdiğim,
Gönül sazımdaki teller perişan.

Ey, bırakıp giden, sanadır sözüm,
Mutluluk yolundan silindi izim.
Bir sevda bahçemiz vardı ya, bizim,
Ağaçlar kurudu, güller perişan.

Bir zaman saçını okşayan, seven,
Hüzün bulutunu başımdan savan,
Şimdi de hasretle bağrımı döven,
Sana ulaşmayan eller perişan.

Gözüme sevgiyle baktığın ana,
Sevdayı sığdırdım, ben yana yana,
Gönül şarkıları söylerken sana,
Şimdi konuşmayan diller perişan.

Sen yalan değilsin, yaşamak yalan,
Ayrılık ömrümü ikiye bölen,
Sana uzanırken boşlukta kalan,
Seni saramayan kollar perişan.

Mehmet Nacar