Yaşadıkça anlıyor insan...Yaşadıkça öğreniyor, yaşadıkça büyüyor...
   Şimdi anlıyorum güzel gözlerinin neden bana bakmadığını, neden aşka çağırmadığını..Ellerinin neden beni sımsıkı tutamadığını..Şimdi anlıyorum neden kızdığını.
   Affet beni, şimdi anlıyorum nasıl boğduğumu seni; nasıl zor durumda bıraktığımı...Benden neden nefret ettiğini şimdi anlıyorum..
   Çok geç artık değil mi?Kaybettim artık seni. Olmadı; başaramadım, koruyamadım bizi.
   Çok özlüyorum seni.. Gözlerini, ellerini, sesini çok özlüyorum. Arkasını dönüp gitmesi gerektiğinde insan, nasıl gidilir bilmiyorum ben hala. Görmeden gözlerini nasıl yaşanır bilmiyorum. Ben, doyamadım gözlerine..
   Sen bana bakma, ne olur, bir mucize daha yap, gitme! Gitme ki, anlatabileyim sana, artık anlıyorum