YAŞAMAK BİR TÜRKÜ SENİNLE


Seni nasıl unuturum
usul boylum
temiz huylum
nazlım
nazenim
yeşil gözlüm
bal sözlüm
nasıl unuturum seni
deniz yosunlu gözlerini
ipek sarısı saçlarını
kalbim kalbine düğümken

ben seni sevdiğim zaman
yağmur yağıyordu alanlara
sokaklar ağlıyordu
kar yağıyor şimdi dağlara
gitme kal
yağmur aşkına kal

gidersen
gecenin siyahı çöker yüreğime
göç eder kelebekleri ömrümün
boynunu büker gelincikler
dağlar ceylansız
nehirler türküsüz kalır
Gidersen
tarlalar susuz
çocuklar uykusuz kalır kömür gözlüm

senin yürekten gülüşünü
umutsuzluğu umuda sürüşünü
acılara sevda yazışını sevdim
kendinle barışını
seni seviyorum deyişini
tüm sevgiler sürgünken

yaşamak bir türkü seninle
yediveren tomurcuk
gidersen
boynu bükük kalır bu şehir
ölür kahrından bu içli şair
yokluğuna nasıl alışırım
dudağın dudağıma mühürken


seni seviyorum deyişini sevdim
ekmeğini bölüşünü bir düşkünle
kar gülüşünü
öksüzleri sevişini sevdim
ve yüzündeki hüznü gözüm
bakınca insan gibi bakışını
ağlayınca çağlayanlar gibi akışını

insanları sevişini sevdim
omuzuna dayanmayı efkarlıyken
affedişini
bir düşküne el uzatışını sevdim
temiz kalışını sevdim en çok
bu hayatın kirlenmiş sahnesinde
bir umut gibi,
bir türkü gibi,
bir şiir gibi duruşunu
bin bahar tazeliğinde
saçlarına günün vuruşunu sevdim

ben senin
bir gülü koparmasınlar diye
günlerce gül düşmanlarına isyanını
bir annenin acısına ağlayışını
ben senin
tüm kavramları ve kuralları çiğneyişini sevdim
küflenmiş törelere ve haksızlıklara karşı çıkışını

kar beyazı beyazını
mavi mavi, yeşil yeşil, al al
seninle sokaklar dolusu çığlık
acılar dolusu yalnızlık
çiçekler dolusu sevgi ektik
dağların doruklarına
maviler boyunca beyaz güvercinler uçurduk
meydanlara
gitme kal

gidersen
mutluluğumdan sızılar kalır yüreğimde
yarım elvedalar kalır,
soğuk odalar,
karanlık geceler

sensiz koma yüreğimi yağmur aşkına
seninle başlayan hikayem
seninle son bulsun sonsuzluklarda

YUSUF UYGAR