Çok sevdiðim kalem dostum Sabýr Rüstemhanlí’ya Ölülerinizi hayýrla yadediniz
Hadis
Ýmandan, gümandan, esen külekten
Bu millet bir nice yere bölündü.
Biri öbürünü iðnelemekten
Sanki çevrilerek akrebe döndü.

Bu ona þer atar, o buna bühtan
Allah kendi yetsin feryadýmýza
Býkýp kendimizi damgalamaktan
Þimdi de geçmiþiz ecdadýmýza.

Iyiyi dýþarda arýyoruz biz
Farkýný bilmeden boþla dolunun
Savaþ meydanýndan çekilmeðimiz
Adýna yazýlmýþ koç Köroðlu’nun:
“Yiðitlik on imiþ, dokuzu kaçmak”
Bizim kimliðimiz bu imiþ ancak?

Kendini küçültmek nerdendir bizde?
Nedir kendimize bu þer, bu bühtan?
Bizim aþaðýlýk düþüncemizde
“Öküz olmaz imiþ ev danasýndan.”

“O altýn götürüp ülkeden” diye
Bühtan da yamadýk Resulzade’ye.
Ama bir ayarý olur yalanýn
Gel dünü bu güne satma sen bu gün
Kendi baþtan baþa altýn olanýn
Neyine gerekmiþ altýn, bir düþün.

Sen Allah, taþ atma sen billur suya,
Gün gelir, vicdanýn kýnar yar seni.
Amandýr, koymayýn karþý karþýya
Gelin Neriman’la Resulzade’yi

“Bebek soy köküyle bizden deðilmiþ
Hatai Ýslam’i ikiye bölmüþ
Fetalý Allahsýz, Vagýf baz idi
Falansa azýcýk kumarbaz idi
Geceli gündüzlü Hadi dem idi
O ayyaþ, bu fersiz, o bigam idi
Biri garazkârdý, biri hasisti
Bu ondan iyiydi, o bundan pisti
Nâtavan böyleydi Hacer þöyleydi
Büyükler önünde o, bir köleydi

Rahmet demiyoruz ama bir kere
Milleti yücelten rahmetlilere
Bir soran yok mudur peki, sen nesin?
Söyle, bu millete ne getirmiþsin?
Sen bühtan attýðýn bu büyüklerin
Yüzde biri kadar ne iþ görmüþsün?

“Divan þairleri” yaramaz bize
Yoktur uyarlýðý zamanýmýza
Fikret’in oðlu da vazgeçti dinden
Gitti öz yurdundan, öz vatanýndan,
Hamit eserleri batý taklidi
Akif de, Fazýl da bir dindar idi”

“Doðudan Batýya ferman gönderen
Atalar ne kadar cephe yardýlar
Batýnýn önünde Fatihlerimiz
Bu gün yeni nesli utandýrdýlar.”

Kendini küçülten ey Türk, bir düþün
Ýncele tarihi bir de derinden.
Niçin utanmiýor batýlý bu gün
Atasýnýn haçlý seferlerinden?

Yadlarýn önünde kekelemekle
Dedeni, nineni lekelemekle
Niye geçmiþini sen tanýyorsun ?
Ulu þöhretini kýskanýyorsun,

Sözün doðruysa da deme arkadaþ
Birine Turancý, birine yoldaþ
Öyle bile olsa söyleme kardaþ
Birine gasbikâr, birine ayyaþ

O vakitten sular akmýþ durulmuþ
Çok þeyler deðiþmiþ, bu ki sýr deðil.
Farklý düþünceler her zaman olmuþ
Yarýn da olacak, zaman bir deðil,

Zirveden dereyi görmen ile sen
Övünme, bu deðil uzak görenlik
Dereden zirveyi gör, deyim ahsen!
Ýþte, buna derler erlik, erenlik,
Bugünün gözüyle sen düne baksan
Geçmiþe yargýda yanýlacaksan,

Evvel özümüzü görek , anlayak
Bize akýl verip o ulu tanrý
Hiç görebildik mi biz on yýl gabak
Bu gün gördügümüz bu oyunlarý?

Çok þey ummadýk mý biz atalardan?
Bu günkü dertlere biz yâdýz meðer
Bizden öncekine kulp tokmak asan ,
O kulptan kendimiz azadýz meðer?

Neriman kim idi?: vaktinin oðlu!
O vakit düþünemezdi o bizim gibi
Sor öz vicdanýndan sanki bu yurdu
O senden, ya benden az mý severdi?

Gelin atalarý ata sayak biz
Ulu mezarlara taþ atmayak biz
Zaman hükmeyledi, dünya deðiþti
Bizden arkadaki ileri geçti
Dünya göz göresi þer atar bize
Biz de þer atarýz öz dedemize
Ulu Atalara yol gösteririz
Nerde ayrýlsak da burda biz biriz.


Hakký ayaklarýz biz hak adýna
Dil uzun, el kisa, fikir derbeder
Ya Rab! Bu dünyada öz ecdadýna
Çirkef atan var mý bu millet kadar?