deniz yağmur ağlıyordu
kanter içindeydi gözyaşlarım
ölüm iki adım ötedeydi
o en umulmadık anda gelen
yürüyordum alabildiğine amaçsız
alabildiğine umarsız
topuklarımın boşluğuavuçlarımda nasırdı sanki
yürüyüp gittiğim kordon ateşti sanki
beni çağırıp benden kaçan
yeşil denizlerdi bana kalan
gece soğuktu üşüyordu
sırılsıklam ağlamıştı deniz
gözlerinin yakamozunda
bende kalan bir kaç satırı okuyordum sana
sense dinlemekle yetiniyordun
bir şeyler söylemek yerine

gece usul usul çöküyordu yorgun kayalıklara
umudun sonuna hüsran hiç yakışmıyordu.....