Tek seni sevdim öldüm. Sensizlikti katilim , hatalıydık en başından , kapalı kutuyduk her zaman . Hep sustuk, gizledik kendimizi , hapsettik içimize sevgimizi. Olması gereken de buydu ve olması gerektiği gibi davrandık hep , nedendir hep gerektiği gibi davranmak , nedendir sevememek , hayal etmek , özlemek!!!
    İlktir bu yaptıklarım ; Utanıyorum! hiç yazmadım daha önce acımdan ,güçsüz olmadım böylesine , ağlamadım gecelerce görmediğim imkansız olan bir ...... için , umutsuzca aradım mutluluğu hep sen yokken , tüm yaşamım boyunca , ve işte! geldin hayatıma doğan güneş misali ... Parlaklığından sana bakamıyor ,sıcaklığından dokunamıyordum. Gerçeğimiz bu işte güzelim , isyanım hergün hatırlayıp sonsuza kadar süreceğini bildiğim sana asla ama asla ulaşamayacağım gerçegi olan gerçeğimize.
    Zor da olsa alışmalı kulaklarımı tırmalayan kalp atışlarımın her an sensizliğimi hatırlatmasına.
   Tıpkı dediğin gibi "kelimeler yetmio susuveriyosun."