Sonbahar yaðmurlarý altýnda
Duraklar, çatýlar sýðýnaktý, senlere
Onca insan arasýnda bir kaç kiþiydik yürüyen
Sýrýlsýklamdý kareli gömleðim,
Hani Büyükada’da giydiðin
Yine montsuzdum bu yaðmurda da
Þemsiye ise her zamanki gibi uzaktý
Islandý Cemal Süreya’dan “Sevda Sözleri”
Kýyamadým sokuþturdum koynuma

Bilirsin
Hiç koparmadým ben doðayla aramý
Çamura da battým bubi tuzaklarýnda
Donup buz adam oldum çocukken
Kavruldum güneþin altýnda yanýklarla
Ama baþkaydý yandaþým sonbahar yaðmurlarý

Senin de yaðmurdan kaçýþlarýn geldi aklýma
Dalýp gittim ýrmak olup akýyorken
Ayýldým çakan þimþeðin ürküten gürültüsüyle
Gülücükler söndü yüzümden
Hüzün çýrptý kanatlarýný
Döküldü tomurcuklarý neþenin

Hastasýydým oysa bu renksiz damlalarýn
Senle doldurur içlerini saydamlýðýnda
Boyardým sevginin dilediðim rengine
Geceleri sapsarý güneþi doðurur
Gündüz maviyle yeþilin denizini yapardým
Dalga dalga olurdu sonbahar yaðmurlarý
Kurtarýrdým bulutlarýn kederinden
Yokluðunda giderirdim hasretin yakýcý soluðunu

O gün durduramadým sevgili gözyaþlarýmý
Eþlik ettiler sonbaharýn çileli taneciklerine
Bindiler gözümden kalkan kayýða
Yaðmur dinene dek çekildi kürekler
Sanki kabartmaya gidiyorlardý kaçýrdýðýn saçlarýný
Sayamadým gidenleri, kuruttum içimi

Bir baþka düþkündüm sana sonbaharda
Zorla da olsa birkaç damlasýyla ýslattýðýmda