Bunca sevdiğini söyleme şuna,
Sus diyorum ama susamıyorum.
Issız bir yerinde, onun yoluna,
Pus diyorum ama pusamıyorum.

Zavallı yüreğim, dalmış derine,
Sevdamı koyarak, sehpa yerine,
Uzun saçlarının buklelerine,
As diyorum ama asamıyorum.

Yıktığım dünyama bir ben şahidim.
Eskiden tayfundum, fırtına idim,
O gözler uğruna, esmek istedim,
Es diyorum ama esemiyorum.

Acilde hastayım, kendisi doktor,
Anladım ki, ondan, tedavi yoktur.
Böylesi gönüle, kesilmek haktır,
Kes diyorum ama kesemiyorum.

Aslında gerek yok, bu kadar söze,
Bahar gıpta eder, girdiğim güze.
Bitmeyen işveye, cilveye, naza,
Pes diyorum ama pesemiyorum.

Teni defter oldu, gözlerim kalem,
Ciltlere sığmıyor, umudum, çilem,
İçimdeki zehri görsün el alem,
Kus diyorum ama kusamıyorum.

Ah o gözler yok mu? Ömrüme çile,
Bir namaz kıldırır, hepsi nafile,
Sevdamı bilmeyen böyle gafile,
Küs diyorum ama küsemiyorum.

Mehmet Nacar