Merdivenleri usul usul çıksam... Her katta biraz daha yaklaşsam seninle yüzleşmeye. Elimde, yüreğime dokunduklarımdan başka bir şey olmasa...
Yüzüme bir güzellik bulup buluşturup kapıyı çalsam, beni bekliyor olsa o; senin çocuklarının annesi; eski karın ... Açsa, ayaklarıma terlik getirse; misafir terliği. ( Ben misafir olabilir miyim eski hayatınıza?) Neden geldin hayatımızın orta yerine dese; senin yüzün gelse aklıma, boş ver desem içimden, hoş buldum desem.
Çocukların-ız- öğle uykusuna yatmış olsa. Mutfağa geçsek- hani birbirlerini yıllardır tanıyan insanlar gibi, dertlerimizi bilir gibi, aynı yolda yürür, aynı yolda kaybolur gibi-Cam açık olsa, pencereden başka çocukların sesleri gelse, o seslere tutunsam ben; en çok göç ettirilmiş bir çocuğun sesinde sallansam... Hatırımdan çıkmayanlara sahip çıksam.
Balkanlardan yine yağışlı bir hava gelmiş olsa; yağmur yine böyle usul usul yağıyor olsa... İri iri ama usul usul; ipince ama sicim gibi. Toprak yine koksa böyle. (Belki bizim o tarifsiz sıcaklığımız da böyle kokuyordur.) Bir ara “gitmeye” niyetlensem, döşün gelse aklıma, gidemesem.
Ne içeceğimi sormasa, kahve getirse, sütsüz ve şekersiz;ayılmak ister gibi, ayıltmak ister gibi. Yüzüme baksa ilk kez, yüzüne baksam...Yüzümde seni görse; suçüstü yakalansak sevgi izlerimizle. Yanağımdaki al, koyulaşsa... İlk söze başlamayı, bana terketse içinden... Otur hele desem. Ellerini mutfak önlüğüne silse, yaklaşsa yanıma, oturamasa, gidip çocuklarının üstünü örtse. Dönse tekrar ve anne olmaktan bahsetse; sözünü senle kessem; konuşamasam...
Sokaktaki çocukları anneleri eve çağırsa, yağmur kokusunu bırakıp gitmeye çalışsa, ben dur desem yağmurun kokusuna; kalsa.
Sokağa baksam, senin cemalini görsem. “Bismillah” der gibi başlasam anlatmaya. Sussam sussam sussam; o anlasa. Ütülerken çift iz bıraktığım beyaz gömleğinin içinde uyuduğumu anlasa, evimizin nice huzur dolu olduğunu anlasa, kendisinin bulamadığına üzülse, yansa;yenilgisini masaya yıksa, bir yudum alsa kahvesinden. Senin üzüldüğünü anlatsam ona; çocuklarını göremediğin için. Tutmaktan vazgeçip bıraksa yanaklarına sularını; yüzüne bakamasam, görmesem o iç sularını. Yıllara dönmek istese o sicim gibi akıttıklarıyla, dönemese; bana dokunmak istese, dokunamasa. Kalkıp radyoyu açsa, sarı gelin türküsü çıksa. Ben ağlasam, o sevinse içten içe. “ Çok hasretlik çektim, bağrım ezikliği ondandır” desem. Çocukları gelse aklına, kalkıp ocağa yayla çorbası koysa. Çocuklardan birinin ağlama sesi gelse içerden, gözlerine baksam eski karının, ondan önce ben koşsam, bağrıma bassam... Çocuğu alıp oda kapısının arkasına otursam, Seden Gürel’den bir şarkı söylesem, uyunan ve ağlayan oğlan uyusa bağrımda tekrar, uyurken elini göğsüme koysa. O da gelse; eski karın, yanıma çökse, çekip almak istese oğlanı, kıyamasa ikimize.
Sen gelsen aklıma, sevgin kocaman olsa içimde, sığamasan koca koca evlere...Sığamasam, taşamasam... Cama gitsem, toprak kokusuyla emzirsem oğlunu; doysa sevgiye, hiç acıkmasa.Uyansa, önce bana baksa sonra annesine... Ona gidecek sansam, gitmese başını sineme yaslasa...
Selda Bağcan çıksa radyoda. Herkes vatanına dönse... Bütün gidenlerden, göç ettirilenlerden özür dilesem, cennete gitmeye aday olsam.... Tanrı sırat köprüsünü söküp atsa adının geçtiği her uçurumdan, kıldan köprüleri-ni- yıksa.
Dünya küçücük bir yer olsa
Ben işin içinden çıkamasam...
Sevsem seni yalnız,tek başıma...