Boz tepelerle çevrili arazi, tek baðlantý batý yönünde. Tütün gelir o yoldan. Kimselerin uðramadýðý gerdeksiz bölge. Yazlar bunak ve tuzlak, kýþlar silik ve ýstýraplý. Kýsýr tarlada sabaný çekiyor. Kat kat büzüþmüþ, çelik büken adaleler. Üç beþ tane kalmýþ, Bey’e bile söven diþler. Gýrtlaðýnda tortulanmýþ, vadiden hisara varabilen güzellemeler. Gençliði vadide kaldý, bu kýraçta aksakal. Üç oðlu vardý, üç de atý. Parça tesirli sözler yuvarladýlar önceki yýl. Biri savaþta þimdi, biri kaçtý. Biri de mezarda, beklemedi sýrasýný. Atlar serseri kaldý, gülüyorlar nallarýyla. Sür tarlayý ihtiyar Yahya, sabanýn urganý omzunda, sabahýn teri alnýnda.

Deliduman Çepni boyuna uzanýyor soyu. Bahadýrlýk ve düþmanla biperva savaþma, atadan kalma hassa. Þimdi oðlu öldürüyor, Rum’a karþý siper önü. Babalarýndan önce ölmeyen nesiller yetiþir, utku ebedi kalsa.

Sefillikle el ense Yahya. Kemikli tavuklar yumurtaya kesik. Vadideyken ortanca giderdi ava, çift namlu çapraz, oðlan histerik. Bu çorak verimsiz, geyik çýkmaz, turunç kokmaz. Oðlan taþkýn kimse tutamaz. Yahya þaþkýn sýksan duymaz.

Küçüðün kýlýcý yoktu. Vadideyken bir kayýn dikmiþti Yahya, 1.70’e varmýþtý enikonu. Kayýnla birlikte büyüdü çocuk. Vadi ikisine de verirdi suyunu. Küçükle terk ederlerken o yurdu, aðrýdý kayýn, kurudu. Bu diyarýn mahsulü salgýn. Küçük, veba tuttu, babasýna dargýn.

Öyle bir yurttu, bakire yeþiller rakkase. Atlar o yeþillere teþne, ne yaptýnsa gelmediler teskine. Yemenisi alca Rabia karýndý o zamanlar, saçlarýnda yoktu tek bir keçe. Rabia, üç oðlun, üç atýn… Ancak Hüma kuþunun eriþebileceði bir yerde.

Üç kenar kangren tarla, üç güne bir kor yumurta. Kendini sabitledin kýrçýl karartýlara. Af ve insaf, kaybedenlerin dilediðidir demiþtin. Ýþitilmeyen iþkilleniþlerin iþi bitirmiþ, iþte iþareti gelmiþ, Rabia yetiþ. Yemenisi alca Rabia’yý bacýn sandýn. Zihinsel engellerin ve dokunsal eksiklerin… Ve hasýr altý inanç sendelemelerin… Her secdede dua etmiþtin. Ortanca döner mi, savaþ biter mi, ölü hiç dirilir mi?

Af, kaybedenlerin dilediði, sanýrsýn bu hale sebep Rum çeliði. Onurun bölüþüldü, her hisseye bir hikaye. Dersin; Tanrý böyle diledi, üç oðlum ondan yok þimdi, ister miydim býrakmayý gökçe vadiyi?

Alýþamadýn örtülü emirlere yüce kumandandan. Git sen de buradan topla pýlý pýrtýyý, giderken baðýr þöyle: savulun tufan! Dönmek bereketli vadiye, son dilek naçizane. Ölmek doðurgan vadide, yeþerecek kayýnýn altý rahmet. Tütününün sonu gelmiþ zavallý geçkin piyade. Yalnýz gidemezsin, Rabia, üç oðlun, üç atýn… Birleþme batý hattýndaki zemheride.

Ortanca dönmez, savaþ bitmez, ölen dirilmez. Umut… atlar gibi, gelir mi gelmez mi bilinmez. Kabahatin var Yahya; ben, yemenisi alca Rabia.