Hayat ne kadar verimsiz ne kadar kısır yalnızken
Yumuşak dokunuşları hayal sert aparkatları gerçek sensizken
Gece çökende koca dünya kör dilsizken
Hep düşünürüm ben seni...

Kış ne kadar soğuk ne kadar puslu üşürken
Yuvasız kuşlar aç; feryad ile ötüşürken
Tan olanda karanlık ile aydınlık öpüşürken
Hep düşünürüm ben seni...

Bahar ne kadar güzel ne kadar hoş yeşerirken
Tüm güzel renkler tabiat anaya serpişirken
Canlandığında varoluşun hamuru varolanlar sevişirken
Hep düşünürüm ben seni...

Hayat ne kadar müthiş ne kadar dolu yaşarken
Ömrüm bitti anlayamadım aşkın ile coşarken
Vadem dolanda en nihai sona koşarken
Hep düşünürüm ben seni...