Yıllar var taşıdığım sıfat yükü , bazen nefessiz bırakıyor(en çokta düşlerde) .
Ağırlığı ''ben''den derin bir ordu.
...lego gibi, her konumdan birleştirildiğinde yeni yapılar yaratan, ki göz önünde ,net, parçaları görebilenlerin tekelinde...
Ağırlaştırıp, daralttığında yük atsam ,kumanyamı ayırıp ; hafif, sallantıda demlensem ağır ağır...
Tufan alsa, çamur deryasında götürse herşeyimi .
Coğrafyasız kalsam, köklerimi aramasam.
mesafesiz kök olsam , küstah , nerede bırakırsan orada biten , sarmaşık, dolana dolana karışsam aleme ... çıplak ırs mirasıyla , tecrübesiz...
Sallaya sallaya elesem ruhumu . incelsem ... safi yaradan...dökülenler katıksız yaratı; toprak gibi verimli...
varan bir: vücudu lal, ruhu dil olmak...
Ancak hangi öğreti(!) muştulamaz ki , bedeninden sıyrılma gerekliliğini. Kendime dönmem/nin diğer bir yolu var. Olsa olsa kendin/mi özümsemek, kabullenmekten geçiyor. Ki bu yol çetin . Tuzaklar , belirsizliklerle dolu. Kiminle karşılacağımı kestirmek güç.
Ya korkarsam benden .Çiğ tarflarım ya hançerlerse daha başlamadan tüm uğraşımı...
Bir garip paradoks ''sen ellerimin açıklığı kadarsın ey anlamyükü evrenim''.

Dağ-bayır dolaşıp kendimi aramak var...
Uçsuz bucaksız bir yol çizip, başlangıç noktasından uzaklaştıkça ferahlatan, olsa olsa hava değişimi...
Kişisel kavgam bitmeden ,hangi ademoğlunu görsem tanıyabileceğim ki...
hazımsız bir karaktere ne sunsam, kimi kurban etsem ki ruhu şad olsun, ey ben! yol göster bana ..
Olasılıklardan bağımsız salt gerçek var ki, asıl budur müdahale konusu.
Aynaya baktığımda bir bir kusurlarıyla karşılaşan , ama her seferinde bir taraftan beğenmeye çalıştığım, kendini yermekten (içten içe) yorgun bir ben var benden içeri.
Mesafeli duran kendine(bir sanat eserine olabildiğince ancak), yarattığınca (başarılı senfoniler dinler gibi) dinleyen(belki biraz ölçüyü kaçırıp), ruhu çürük ,amma varlık.
Bulsam kendimi akacağım .kalem tutmayacak elim, armonisiyle bir olacağım tüm alemin.
varan iki ; dert olmazsa derman teorilerinden bahsedil(e)mez ,ki sanatçı bir tarafıyla derman teorisyenidir.(dert çeşitliliğini de göz önünde bulundurularak)
Bu kadar monologdan çıkan, insanlık sorunsalında da karşılaşılan paradoks ve yaşasın nihilist bir düzlemde canbulan sanat.(bkz. bir yere vardırma kaygısı);)