ne olacak bu işin sonu bilmiyorum,ne kadar daha dayanır ki bu gönül..çaresiz bir gidiş bu,çıkmaz bir sokak..ışıksız bir gece gibi..
herkes gibi sende susuyorsun..saat gecenin yarısı,gözlerimde uyku yerine yine sen varsın..elim yüzlerce kez telefona gidiyor; olmuyor...gözlerin iki intihar çiçeği,sesin kurtuluşum..ben kendimi sende bulmuşum,meğer ben hep sahte aşklarda kaybolmuşum...
dur! ne olursun gitme,kalemimin daha anlatacakları var...
elimdeki kalemin anlatmak istedikleridir kağıda dökülenler,aslında kalemimde sadece gönlümü dinler,zira gönlümün tek söz geçirebildiği zavallı kalemler... o "yaz" der tek dert ortağına, yalnızca yaz... sorgulamadan,yorum yapmadan.. ben yanıyorsam yan, seviyorsam sev,ölüyorsam da öl! der.. kalemde tüm mahlukat gibi görevini yapar,yazar... kalem birgün yorulacak,artık yazmayacak... gönül mü? sanırım o "ah!"lar içinde kaybolacak...
dur! ne olursun dur!..
sen benim vermeye kıyamadığım son nefesimsin...