Siz de duyuyor musunuz? Herhangi bir evde, herhangi bir odada, içi şarap dolu herhangi bir kadehte bir sinek, tabi ki herhangi bir sinek ve bir an için sinekliğini unutup bir martı edasıyla dalış yaptığı için o herhangi bir kadehte ki şaraba, ölmemek için can çekişiyor şimdi.
Ve siz mutfağa yönelip kadehi lavaboya boşaltıyorsunuz, ardından musluğu açıp onu yeni bir yolculuğa uğurluyorsunuz, ölü ya da diri. Ve siz başka bir kadehle devam ediyorsunuz duvar saatinin içinde dönen çubuklara anlamsızca ayak uydurmaya. Neydi o çubukların adı? Akrep yelkovan. Adı üstünde sinsice zehrini salıyor beyninize o kısa tıknaz çubuk.
Vücudunuz uyuşuyor yavaş yavaş. Ayaklarınız çıplak basıyor yere, parmak uçlarınız hafif morarmış görünüyor. Telaşlanmayın nedeni sadece soğuk hava. Ama siz yine de vücudunuzda ki zehri o kadar masum sanmayın.
Kadehiniz boşaldı sanırım. Kadehinizi doldurmak ve terliklerinizi getirmek isterdim ama mümkün değil. Neyse ki şişeniz yanınızda. Yeni fark ettim şişenizin rengi ne kadar da benziyor içinize yayılan zehrin rengine ve sineğin ve tırnaklarınızın. Sizin bir renginiz var mı? Siz ne renksiniz?
Televizyonda reytingi yüksek bir program yayımlanıyor uzun süredir izliyorsunuz. Ara da duvarda ki saate ilişiyor gözünüz. Hani şu tıknaz ve kısa çubuğun cam fanusu. Bu arada yelkovanın o mükemmel ötesi zehre aracılık eden ince narin vücudunu unutmamak lazım. Neyse birini mi bekliyorsunuz? Çok sigara içiyorsunuz kül tablasından taşan izmaritler sönmeden önce küçük delikler açmış masanızın örtüsüne ve kötü kokuyorlar. Kül tablası dediğimde topraktan yapılmış orta boy bir kâse. Sahi toprağı sever misiniz? Yayın kesiliyor ve gece yarısı haberlerine bağlanıyor televizyon. Afrika da ölen çocuklar görünüyor ekranda, birden gözbebekleriniz büyüyor, şaşırıyorum yüzünüzde ki ifadeyi çözemiyorum, sanki mutlu oldunuz. Ölümlerin devam edebileceğini söylüyor haber spikeri. Düzene lanetler yağdırıyorum. Siz aniden kalkıyorsunuz, yanda ki odaya girmenizle çıkmanız bir oluyor. Pelerininiz kıvrak bir el hareketiyle üstünüze yerleşiyor bir şey düşüyor yere eğilip alıyorum ölü bir kelebek… Üzerinizden düşmüş ve yeni ölmüş olmalı, kanatları yumuşak ve dokundukça tozları parmaklarımda kalıyor. Yoksunuz gitmişsiniz ama nereye… Herhangi birine gösteriyorum avucumda ki kelebeği, garip bir isim söylüyor ve genelde Afrika da yaşadığını belirtiyor bu kelebek cinsinin. Öylece kaldım kendime geldiğimde hızla geri döndüm o herhangi bir yere. Siz çoktan gelmişsiniz. Elleriniz kan içinde, terlemiş ve kirlenmişsiniz, pelerininiz çamur içinde. Kadehiniz yine dolmuş, örtünüzde yeni delikler açılmış. Yüzünüzde zafer gülümsemesi, gözlerinizde tarifsiz bir gurur var. Nefesim kesiliyor, olduğum yere çöküyorum. O zehir sonunda benim beynime de ulaşıyor ılık ılık akıyor hissediyorum
Anlıyorum sizin renginiz ölüm…
Kokunuz ölüm. .
Çıplak ayaklarınız ölüm…
Ve anlıyorum siz toprağı seviyorsunuz. Şimdi uykuya daldınız ne acı ki size dokunamıyorum. Benden önce davranıp siz dokunmuşsunuz bana ve bende o sineğe. Beni merak ediyorsunuz uykunuzda bile beni soruyorsunuz efendinize. Yormayın kendinizi kirli beyaz bir martı ölüsüyüm işte
Suçluyum o zehir kadar o şarap kadar suçluyum. Uyuyorsunuz ama siz kadar ölüm kadar suçluyum. Şimdi kendimi uğurlarken herhangi bir denizin derinliğine kanatlarımı bağışlıyorum avucumda ki kelebeğe

Televizyon sabah haberlerini sunuyor Afrika da bütün gece ölümlerin devam ettiğini söylüyor haber spikeri ve çocuk ölülerinin üzerinde uçuşan tozları dökülmüş bir kelebeği zumlu yor kameraman....