nasıl bir sıkıntı bu içimdeki; dışa vuran. vurduğu yerden gelecek sesi dört gözle bekleyen bi çift gözdü sözkonusu olan. bi dipsiz kuyunun dibiydi etrafımı saran. karanlığa bakıyorum. karanlığa bakıyorum.t ek kişilik bir tiyatro gösterisi gibi; her yer karanlık ve sadece yüzümü seçebiliyorum. kulağımda en arabesk parçalar ardı arkası kesilmeden üflüyorlar. ben belki üflentiden olacak ki; sahne benim, ben trajedinin ta kendisiyim.
bi ip salıyorum içimdekine kurtarmak adına, o ağlıyor, ben kanıyorum; ağladığı için. yada ağlıyor; kanadığım için. bi ip salıyorum kuyunun dibine; içindekini kurtarmak adına sesleniyorum:
duy sesimi sana ihtiyacım var!
duymuyor. aldırmıyor yada; belki onu ordan aldıramadığım için. aldırmadığımı düşündüğü için aldırmıyor. saçımdan yaptığım kısacık ipim dipsiz kuyunun dibinde, ona uzatıyorum. içimdeki bana. sanırım anlıyor aldırırsa aldırabileceğimi. saçımı yakalıyor doluyor beline. saçımı koparıyorum. büyürken toprağa acı vermiş bi ağaca bağlıyorum. çekiyor; kendini çekiyor yukarıya doğru. ama çıkmıyor içimdeki; ağaç sıyrılıyor köklerinden. ben aşağıdayım, ben yukarıdayım, ben benle ağaç ortasındayım. saçımı çekiyor içimdeki , kurtulmak adına ; daha önce kopardığım saç biliyor hala canımı yakmanın yollarını. kızıyorum ona . içimdekini çıkartmak amacım nedendir verdiğin acı sen onunda saçısın! saç sallamıyor sallanıldığı zaman midesi bulanan bu hayvanı. saç beni sevdiği için sallamıyor. sallamıyor çünkü beni tanıyor. saç beni sevdiği için canımı yakıyor. yakıyor çünkü beni tanıyor. ben kuyudayım, ben yukardayım, ben benle ağaç , ağaçla saç arasındayım. heryer karanlık heryer karanlık. korkuyorum, ağaç üstüme üstüme geliyor ne içimdekini bırakıp kaçabiliyorum ne dışımdakini. her yer karanlık.
şimdi ben kuyudayım, ben kuyudayım, saçım boynumda; hepimiz artık ağacın altındayız; artık içimiz dışımızda...